વરવહુ વઢી પડ્યાં—’
‘મોર્યની વાત ?’ હાદા પટેલે પૂછ્યું.
‘હા, આપણે ઘીરે ઓળીપો કર્યો’તો, ને સંતુ લાદનો સૂંડલો ભરવા દરબારની ડેલીએ ગઈ’તી, તંયુંની વાત....’
‘હા...’
‘ઈ તંયે શાદૂળિયે સંતુને રોકી રાખી’તી. સારી વાર લગણ રોકી રાખી’તી—’
‘ખોટી વાત.’ હાદા પટેલ ઉશ્કેરાઈ ગયા.
‘મારે આ સગે કાને સાંભળી ઈ વાત ખોટી ? સંતુએ કીધું કે સૂંડલો ભરવામાં અસૂરું થઈ ગયું એમાં રોકાઈ ગઈ. ને ગોબરે કીધું કે તું જાણી જોઈને રોકાણી’તી. સૂંડલો ભરવાનું બહાનું કાઢીને શાદૂળભાને ઓરડે જાણી જોઈને બેઠી રઈ’તી—’
‘ખોટી વાત, સાવ ખોટી વાત !’
‘મારી વાત માન્યામાં નો આવતી હોય તો પૂછી જોજો ઊજમભાભીને. હું તમારે મન પારકો હઈશ પણ ઊજમભાભી તો પારકાં નથી ને ?’ માંડણે પોતાના ફળિયાવાળાં અજવાળીમાને મોઢેથી સાંભળેલી વાતનો સરસ તુક્કો લડાવી દીધો, અને પછી ઉમેર્યું :
‘ઊજમભાભી હંધુ ય જાણે છે એટલે તો સંતુ શિયાવિયાં થઈ ગઈ. ને પછી તો ગોબરે એને પરોણે પરોણે સબોડી નાખી... આ એની હંધી ય દાઝ સંતુએ ગોબર ઉપર ઉતારી, ને વાટ સળગાવી વહેલો ધડાકો કરી નાખ્યો !’
સાંભળીને વળી પાછા હાદા પટેલ ઉશ્કેરાઈ ગયા. માંડણને એક ગડદો મારીને બોલ્યા :
‘સાલા ડફેર ! વાટ તેં સળગાવી ને હવે તારું પોતાનું આળ ઓલી પારકી ઉપર ચડાવશ ?’
હવે જેરામ વચ્ચે પડ્યો. બોલ્યો :
‘હાદા પટેલ ! માંડણિયા હારે તમે શું કામે ઠાલી જીભાજોડી
