માબાપ તેવાં છોકરાં નહેાતો, અને તેથી સળે! માત્ર પોતાના પિતાને ઘેર મૂકાવ્યો. એ ઘર મમથ શહેરથી એક ગાઉ દુર હતું, જેમ્સની ખૂશીથી તેની ખેત પઢીએ તેનો માલ ઉપાડ્યો અને દરેક ચીજપર દુકાનની નિશાની કરવા લાગી, મોડી રાત્રે જ્યારે ઘરનાં સર્વ માણસ ઘસ- ઘસાટ ઊંધી ગયાં હતાં ત્યારે પૅટી ફક્ત ફીતની બાકી રહેલીપેટીપર નિશન કરવા ખસતી હતી; પણ ખત્તી તદન ખળી ગઈ હતી, તેથી નવી બત્તી લેવાને જેવી બારીમાંથને તેજતી હતી તેવામાં મહાર પુકુળ ખજવાળું તેણે દીઠું, તપાસ કરતાં માલૂમ પડયું કે પોતાના ઘાસની ગંજી સળગી ઉઠી છે. તરતજ તે પોતાના ખાપ તથા ભાઇઓને બોલાવવા દોડી ગઈ. તેમણે "ધાએ આવી લાન ગેલી ગંજી હોલવવાને અને રહેવાનું ઘર ખચાવવને અનો શ્રમ કર્યા; પરંતુ પવન જોરમાં અને ઘર તરફનો વાતો હતો તેથી સધળી મહેનત પર્યં ગઇ હોલવવાનું કામ જેટલી ઝડપથી ચાલતું હતું તેના કરતાં ઘણીજ ઝડપથી અગ્નિ ફેલાતો હતો, તેથી એક કલા’ કની અંદર ઘરે પણ સપાટા બઁધ બળવા માંડયું. સ્મા વખતે છો કરાઓએ સૌથી પહેલી સંભાળ એ લીધી કે તેમણે પોતાના વૃદ્ધ પિતા અને વહાલી બેનને બચાવી બહાર કાઢ્યાં ત્યારે પછી સઘળી સમાસૂચકતા વાપરી ઘરમાં જે ચીજ ધણી કીમતી અને હાથ આવે તેવી હતી તે એકઠી કરી બહાર લાવ્યા તથા ગરીબ જેમ્સે વેચવા આણેલું કાપડ ખચાવવાને મા મહેનત કરી. આશરે ત્રણ વાગ્યાના સુમારે અગ્નિનું જોર નરમ પડયું.ઘરનો એક ભાગ બચેલો હતો તેમાં, દિવસના મજવાળાએ તેમના નુકસાનના દેખાવની દિલગીરી તાજી કરી નહિ ત્યાંસુધી થાક વખત બધાંએ ખારામ લીધાં, શ્વાસ દઘણો વગેરે જે મૉજ ક્ષેત્રમાં હતી તે સર્વ ખળી ગઈ હતી, મને ઘરની દીવાલો તથા ઋો બળેલા મોભ ફ્કત ખેંચ્યા હતા. પરંતુ ત્યાં રહી શકાય તેમ નહોતું. એવી ગણત્રી કરવામાં આાવી કે ચ્યા - ગથી પહજાર રૂપિચ્યાનું નુકશાન થયું હતું. શ્વાસની ગંજી શી રીતે સળગી તે કોઈના જાણવામાં આવ્યું નહિ. એ ગંજી જ્યોર્જ ખડકી હતી. તેણે એમ માન્યું કે ખરીબર
