________________
અનશનનું મંગળ પ્રભાત પષ સર પુરુષોત્તમદાસ, ચુનીલાલ વગેરે સાથે વાતો કરીને પાછા આવ્યા અને આશ્રમના રહેલા કાગળા પૂરા કર્યા. બાર કાગળ તો પોતે જ હાથે લખી ચૂકયા હતા. હવે બાકીના પૂરા કર્યા. આ રહ્યો એક નાનકડો કાગળ : 16 તારું સ્થાન શોભાવજે. સીતાજી રામની મિલકત ન હતી પણ રામની આંખની કીકી હતી. સીતાને વનવાસમાં મોકલીને પોતે વનવાસી થયા, કેમ કે તેનું હૃદય સીતાની પાછળ ગયું. પણ કેાઈ પ્રાકૃત માણસ પોતાની સ્ત્રી પ્રત્યે એમ ન વતી શકે. કેમ કે સ્ત્રી અને પોતે એક જ છે એવા અલૌકિક પ્રેમ જોવામાં નથી આવતા.” hearts ar to be so int you. Thoups tead yo અનશનનું મંગળ પ્રભાત. "My Dear Friend and Brother, ૨૦-૧-'રૂ ૨. " This is early morning of Tuesday, just a little before 3-00 o'clock. I have just finished a brief letter to Gurudev. "You have been ever present before me during these days of anguish. I have perhaps read your thoughts. You know my regard for you. Though we are as poles asunder or seem to be so in mental outlook at so many points, our hearts are one. Whenever therefore, I have been able to agree with you it has been a matter of pure joy. Perhaps this step of mine has been for you the last straw. Even so I want to share your laceration. For I do not want you to cease to strive with me. I remained in banishment from my eldest brother, for, I think, 14 years. Year after year he sent me curses by registered post. I rejoiced in his curses. These curses were so many sparks of love. I won him. Six months before his death he saw that I was in the right. One of the reasons for his wrath was this very question of untouchability. In our case, I do not know who is in error. But I do know that you are as blood brother to me. At this (may be) last crisis you must not cease to strive with me. Send me your curses or your blessings. You may open my eyes where others have failed, if you think I am in error. You know me too well not to know that I have the God-given capacity of owning my mistakes, if the conviction comes to me. Do write or wire to me.
