આઠમી મેના દિવસ કોઈ વખત ભૂલી શકશે નહિ. કેમકે તે જોન ઑફ આર્કનો દિવસ છે.
સવારે અંગ્રેજોએ પોતાના કિલ્લા એક પણ વસ્તુનો નાશ કર્યા વિના ખાલી કર્યા. હથિયાર અને ખોરાકી સઘળું તેઓએ એમ ને એમ અનામત રાખ્યું. ચારે તરફથી માણસો અંગ્રેજોના કિલ્લો જોવા કીડીની માફક ઉભરાવા લાગ્યાં, પરંતુ થોડાજ વખતમાં જ્વાળામુખી સળગતો હોય એમ કિલ્લાઓ સળગવા લાગ્યા.
જ્યાં ત્યાં જોનનાં વખાણ થતાં હતાં. ધર્મમંડળે પણ ઓર્લિયન્સની કુમારિકા તરફ જરા પણ ગેરઇન્સાફથી ન વર્તાવા રાજાને કહેવરાવ્યું. લોકો તો જોનના ઘોડાનાં પગલાંને પણ ચૂમી લેતાં.
ટુર્ગ ગામમાં રાજા જોનને મળવા આવ્યા. જોન ઘુટણીએ પડી. રાજાએ પોતાના તખ્ત ઉપરથી ઉભા થઈને તેને બેઠી કરી. રાજાએ ભરસભામાં જોનનાં ઘણાં ઘણાં વખાણ કર્યા. જરાક વાર પછી તે બોલ્યા:
“તમારે મને નમન ન કરવું જોઈએ, કારણ કે તમે જે જે પરાક્રમો કર્યા છે તે નમન સમાનજ છે.” પછી જોનને ફિkકી પડી ગયેલી જોઈ તેણે કહ્યું “હવે તમારે ઉભું ન રહેવું જોઈએ. તમે ફ્રાન્સ માટે લોહી રેડ્ચું છે, અને તમારા ઘા હજી રૂઝાચા નથી.” પછી તેણે જોનને પેાતાની પાસે બેસાડી અને ઘણી આગતાસ્વાગતા કરી. “બાપુ ! તમે આટલુ આટલું કામ કર્યું, તેનો બદલો હું કેવી રીતે વાળી શકું છું” રાજા બોલ્યા.
મને તો આથી ધિક્કાર વછૂટ્યો. જોનના ચારિત્રની યોગ્ય તુલના હજી તેઓ કરી શક્યા ન હતા. જોને આ સઘળું શું બદલા માટે કર્યું હતું ?
જોન રાજાનો આગ્રહ જોઈ શરમાઈ ગઈ. તે મોં ફેરવી ગઈ અને કંઇ પણ બોલી નહિં. બીજી વખત રાજાએ તેને કંઈ પણ માગવા કહ્યું, ત્યારે તે ગદ્ગગદ્ કંઠે બોલીઃ
“મારા વહાલા રાજા ! મારી એકજ ઈચ્છા છે અને તે એ કે, મારૂં લશ્કર શૂરવીર છે; ઉમંગભર્યું છે. સિપાઈઓ હાથમાં લીધેલું કામ પૂર્ણ કરવા આતુર છે. તમે મારી સાથે આવી રેમ્સમાં ગાદી ઉપર બિરાજો. એજ બક્ષીસ હું યાચું છું.”
“રેમ્સ ! રેમ્સ કેમ જવાય ? અંગ્રેજી સત્તાને આપણે
