.
છતી જીભે મૂંગા
[૧]
આજે શાક કેવું થયું છે, રમેશ ?"
"સરસ, મોટાભાઈ." આઠ વર્ષનો રમેશ પિતાની સામે જોઈ બોલ્યો.
"અને દાળ કેવી, મંજરી ?"
પાંચ વર્ષની મંજરીએ જવાબ આપતાં પહેલાં રમેશભાઈ તરફ આંખો માંડી. રમેશે નાક ઉપરથી માખી ઉડાડવાને મિષે આંગળી નાકના ટેરવા પર લગાડી. એ જોઈને ઝટપટ મંજરી બોલી ઊઠી: "દાળ બહુ મઝાની થઈ છે, મોટાભાઈ !"
"મ...ઝા...ની !" ચૂલા ઉપર બેઠેલો પિતા મંજરીની બોલવાની છટાને પોતાની જીભ પર રમાડવા મથ્યો. 'ઝા' વગેરે અક્ષરોના ઉચ્ચારમાં મંજરી ખાસ મીઠાશ મેલતી - સાકરના ગાંગડા પર બેઠેલી માખી એમાં પોતાના મોંનું અમી વહાવે છે તે રીતે.
નિરાંતનો એક ઊંડો શ્વાસ હેઠો મૂકીને, રસોઈ પર બેઠેલા પિતાએ શરીર લૂછ્યું ને શગડીના બાકી રહેલા કોલસા ઉપર પાણી નાખ્યું.
"મોટાભાઈની રોટલીય કેવી ! ઊપસીને દડો થાય છે." રમેશે ઉમેર્યું.
"હા વળી; આવી ઊપસીને દડો રોટલી તો કદી બાની..."
બાપની દષ્ટિ મંજરી તરફ ફરે તે પહેલાં તો રમેશે ફરીથી એક વાર સૂચક રીતે નાક પરથી માખી ઉડાડી. એ જોતાં મંજરીનું વાક્ય અધૂરું જ રહ્યું.
"ત્યારે હું નાહવા ઊઠું. તમે જે જોઈએ તે હાથે લઈ લેશો ?" બાપે પૂછ્યું.
"હા-હા, મોટાભાઈ, તમેતમારે ઊઠો;" રમેશ શાકના એક ફોડવાનો
