પૃષ્ઠ:Nandbatrisi.pdf/૭

છપ્પો.

કાને સુણી તબ ક્રોડ, લાખ જબ નયણે નરખી;
બોલી તબ હજાર, સર્વ વાતે પૂર પરખી;
નજર ભઇ રસબસ, દશ મૂલ પાલવગ્રહી;
આલિંગન તબ એક, છૂટો મોહ નગન જબ જોઇ;
સ્ત્રી ભાર પટંતરે, અમૂલખ કોડી દ્રામકી;
ચાખી તબ ચિત્તથી ગઇ, નહિ કોડી કામકી. ૬૩

ચોપાઇ.

કાને સુણી તવ લાખ કરોડ, માતે મહિપતિને લાગે હોડ;
દુ:ખે પાપે વીતી જામિની, વિચાર કરે જોઇશું કામિની. ૬૪
જો જાણે મારો પરધાન, એ વાતે ઘટે મુજ માન;
આધ્ય હૈયે રચ્યો પરપંચ, સ્ત્રીને મળવા કીધો સંચ. ૬૫
પ્રાતસ્કાલે ઉઠ્યો રાય, સંપૂરણ કીધી સભાય;
તે વેળા આવ્યો પરધાન, મંનથકી દીધાં બહુ માન. ૬૬
કહે રાજા હું કહું તે કરો, કચ્છ દેશમાં જઈ પરવરો;
લ્યો ટકા દશ વીશ કરોડ, લાવો ઘોડા મનગમતી જોડ. ૬૭
સર્વ સૈન્ય સુંઢાડો સાથ, દ્રવ્ય અનંત રાખોની હાથ;
જે જોઇએ તે લેજો સહી, કશી વાતની ન્યુનતા નહીં. ૬૮
બીજી વાત મા કહેશો વળી, ઊઠો શીઘ્ર કરો આ ઘડી;
જો મુજને ઉપજાવો સુખ, એ વાતનું ન ધરશો દુ:ખ. ૬૯
કહે પ્રધાન સાંભળો મહારાજ, શું ઘોડાનું હમણાં કાજ;
રિક્તા તિથિ વૈધૃત્ત વ્યતિપાત, આજ જાતાં થાએ ઉત્પાત. ૭૦
કાલ પરમ માંહે ચાલશું, અશ્વ તમને આણી આલશું;
કહે રાજા સાંભળરે ખ્યાત, મારા મનની ન લહે વાત. ૭૧
જે વાતનો કેડો લીજીએ, સિદ્ધ પાર તેનો કીજીએ;
સભા મદ્ય જો જાય વચન, ત્યારે હું શાનો રાજન? ૭૨
અવજોગ તે તો પહેલો મુંને, ત્યાર પછી નડશે તુંને;
હમણાં જાવાનું ન કરો સહી, આજ થકી પરધાન જ નહીં. ૭૩
ચાકર તે જે પાળે બોલ, માણસ તે જે પાળે કોલ;
સ્ત્રી જે પાળે પતિવ્રતધર્મ, બ્રાહ્મણ જે પાળે ખટકર્મ. ૭૪