આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૮૬
ઘેરઘેર કદળીની કોમળી છાંયે
કે ધેનુ દુધધારા ઝરે રે લોલ.
સરોવરલહરીને ધીમે જળહિન્ડોળે
કે કમલિની ઝોલે ચ્હડે રે લોલ;
ફૂલડાંની વેલડ શી પદ્મણી પ્રફુલ્લે,
કે પાંખડીએ પગલી પડે રે લોલ.
ત્યહાં તો વડી નવખંડ નોબત વાગે,
કે રાજધ્વજ ગગને જતા રે લોલ;
કોડીલા કૃષ્ણના જાદવકુળ રાયા
કે દિલના દરિયા હતા રે લોલ.
અાંબલે અાંબલે સાખ ત્ય્હાંપાકી'તી,
કે ફળફૂલે ધરતી ભરી રે લોલ;
કે મૂક્યો એથી મ્હોરેલો દેશ આ સવાયો,
વસીશું અહીં વાસો કરી રે લોલ.
આર્યવંશી રઢિયાળી રાજવટસુહાગી
કે રાજસભા રાજતી હતી રે લોલ;
આવ્યો ત્યહાં દરિયાનો દૂત જળગંભીરો,
કે તેજવર્ણો મહામતિ રે લોલ.
