આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
ઉપાડિયું પંખી શિકારીએ કો !
મૃત્યુ ઊડ્યું ભીષણ વજ્રપંજે !
કારુણ્યથી કંપી રહ્યા કુમારે
લીધી પ્રતિજ્ઞા બસ મૃત્યુ જોવા !
છૂપાં ઉઘાડાં બહુ મૃત્યુસ્થાનો
નિહાળવા જ્યાં ડગલું ભરે છે.
ત્યાં રાત્રિના અંત પહોર કે’તી
ઘંટા બજી ધણણ, ગાજી ઊઠી સમષ્ટિ.
પ્રાસાદ ઘેરી ૨ખવાળ ઊભા;
દ્વારે ખડો જાગૃત કંચુકી કો;
આજ્ઞા ઝીલી – કે વળી વિણ આજ્ઞા
સંભાળવા જાગતી ભર્ત્યશ્રેણી !
જરૂર રોકે યુવરાજ કેરી
મૃત્યુ ભણી દોડી રહેલ કાયા;
ના રાજ્યનાં બંધનમાં રહીને
મૃત્યુ અને જીવનની ખરી ઝાંખી થાતી
નથી નથી વીર હૈયે લાલસા રાજ્ય કેરી;
વિભવ સુખની સામે શૂર દૃષ્ટિ ન ઠેરી;
જીવન જગત આરે ઊભતો વીર ટેરી [૧]
ભય ત્યજી સૂણવાને મૃત્યુની કાલભેરી.
ફરી જઈ શકતો એ મહેલ કેરી દીવાલો;
નવ કદી અટકંતા ભર્ત્યરોક્યા કુમારો.
- ↑ ૧.ટેરી=પુકારી
૩૦ : નિહારિકા
