આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
વ્યાપક અનન્ત અગાધમાં
સ્થળકાળના ભેદો ટળે
અહીં મૃત્યુ, ત્યાં જીવન ઝગે,
હિન્ડોલ છાયાતેજનો !
સહુ ઝૂલતાં, ઝૂલશે સહુ,
ઝોલો લઉં હું અનન્તનો !
આકાશમાં કો તેજબિન્દુ
સુકાય ને તારો ખરે;
ટોળે વળી એનાં સ્વજન
દુઃખભાર ભર ડગલાં ભરે.
પૃથ્વી પડે દાટી-અરે,
બાળી, જશે નિજ સ્થાનમાં;
દિનભર વદન સંતાડશે નિજ
સ્ને હી ના અ વ સા ન માં.
મુજને ય એમ લઈ જજો
પૃથ્વીપડોમાં દાટજો;
વા અગ્નિ સળગાવી ચિતામાં
તનની રાખ બનાવજો.
છલકાય સ્નેહથી હૈયું ઘડી તો
અ શ્રુ બિ ન્દુ ઢા ળ જો;
અથવા ‘’પ્રભુને જે ગમ્યું તે
ખરું’ કહી મન વાળજો
જાઉં હવે વ્હાલાં ! તમારો
પ્રેમ હજી ખેંચી રહ્યો;
આખર સલામ : ૫૫
