આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
ભાભીનાં નિત હસતાં મુખ;
રેશમની પણ ભાંગી ભૂખ.
સૂ ૨ જ વ ર્ણું ખાદી વસ્ત્ર;
ભાભી કેરાં નયનો મસ્ત,
વીરા હું ના માગું ગામ;
માગું હું એક જ વરદાન.
ભાભી પહેરે સાડી શ્વેત
તે અણુમાપ્યું ઊછળે હેત.
વીરો મારો વિનતિ કરે :
ભાભી લાજી સાડી ધરે.
વીરા શું નિહાળો ફરી ?
ભાભી મારી રૂપાપરી,
ઊજળી ભાભી ઊજળાં વસ્ત્ર;
ઊજળું ઘર, ઊજળું ય સમસ્ત,
ઊજળી શેરી, ઊજળાં ગામ;
ખાદીનાં સહુ ઊજળાં કામ.
ઉજ્વલ વીરો, ઉજ્જલ દેશ;
ઉજ્જવલ ત્યાં બ્હેનીના વેશ.
મુખડે ફૂલ : ૬૯
