પછી ગરુડે ચઢીને ગોવિંદ પરવર્યા રે, ત્યારે ગડગડીઆં નિશાન જો;
પંખના વાગી જ્યારે ગરુડની રે; ત્યારે નાસી ગયા સર્વે સરપ જો. મારો...
મારા કુંવરને છોડાવવાને રે; આવી પહોંચ્યા સારંગપાણિ જો;
શ્રીકૃષ્ણ વાડીમાં ઉતર્યા રે; તેનાં કોણ કરે રે વખાણ જો. ૯.
(વલણ)
કૃષ્ણ વાડીમાં ઊતર્યા, માગ્યું રાયનું વન રે,
ગરુડને આપી આજ્ઞા, મૂકાવી લાવો તન રે. ૧૦.
કડવું ૭૦મું
ગરુડ અનિરુદ્ધને શ્રી કૃષ્ણ પાસે લઈ આવે છે
રાગ :ઢાળ
ગરુડ ત્યાંથી પરવર્યો, એક નદી આવી અશેષ;
તેમાં તેણે ચાંચ બોળી, પાણી પીધું વિશેષ. ૧.
ત્યાંથી આઘેરો પરવર્યો, જ્યાં ધગધગતા અંગાર;
પાણી પેલું પીધું હતું તે, વાપર્યું તે ઠાર. ૨.
ત્યાંથી આઘેરો પરવર્યો, જ્યાં ભૂત ને પરેત;
પાંખો મારી પાડિયાં, કીધાં સરવે અચેત. ૩.
ત્યાંથી આઘેરો ચાલીઓ, કુંવરને કોટે નાગ;
નાનાને આખા ગળ્યા, મોટાના કર્યા બે ભાગ. ૪.
ભલું થજો ભગવાન તમારૂં, પૂરણ પામ્યો આહાર;
કુંવરને મુકાવી લાવ્યો, જ્યાં છે જુગત આધાર. ૫.
ઓધવ ને અક્રુર બે હસીઆ, ભલા કૃષ્ણના તન;
તમે રે આવ્યા પરણવાને, અમને ન લાવ્યા સંગ. ૬.
કડવું ૭૧મું
શ્રી કૃષ્ણ અનિરુદ્ધને સલાહ આપે છે
રાગ :ઢાળ
આણી વાતે કુંવર મારા, શરમાણા નવ થઈએ;
મારી વાતો તુજને કહું, રાખ તારે હૈયે. ૧.
એક કુબજા પેલી રાંટી ટુંડી, કંસરાયની દાસ;
મારા મનમાં તે ગમી, બેસાડી રાખી આવાસ. ૨.
નરકાસુરને મારીને, સોળ હજાર લાવ્યો તરૂણી;
તારા સમ જો એમાં મુજને, એકે નથી પરણી. ૩.
તારી માને જઈને લાવ્યો, બાંધવને બંધાવી;
જાંબુવંતી રીંછડી, તેને માનીતી કહી બોલાવી. ૪.
તું મારો દીકરો, ધન્ય તારી માનું પેટ;
બીજા સર્વે દીકરા તે, દેવ કેરી વેઠ. ૫.
આપણા કુળમાં ચાલ્યું આવ્યું, શરમાણા નવ થઈએ;
રૂડી નારી દેખીએ તો, હરણ કરી જઈએ. ૬.
ઓધવ ને અક્રુર બે હસિયા, ખડખડ કાઢ્યા દાંત;
રૂડી શિખામણ છોકરાને, દ્યો છો જાદવનાથ. ૭.
આવી શિખામણ અમારાં છોકરાંને, જો દેશો તમે શ્યામ;
તો તો મૂકવું પડશે, જરૂર દ્વારકા ગામ રે. ૮.
કડવું ૭૨મું
શ્રી કૃષ્ણ - બાણાસુર વચ્ચે વાર્તાલાપ
રાગ : જેજેવંતી
કૃષ્ણે જાદવ મોકલ્યો, તે શોણિતપુરમાં જાય;
જઈને કહેજો બાણાસુરને, પરણાવો કન્યાય. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૧.
હોંશ હોય તો જુદ્ધે આવો, તેમાં નથી અમારે નાય;
જાદવ ત્યાં સંચર્યો, આવ્યો અસુર સભાની માંય. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૨.
સાંભળને રાજા વિનતી, આવ્યા છે વૈકુંઠનાથ;
દીકરી પરણાવી ચરણે લાગો, નહિ તો જુધ્ધ કરો અમ શાથ. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૩.
બાણાસુરને મહાદુઃખ લાગ્યું, નેત્રે વરસે અગન;
નીચ જાદવને જોઈએ મારી, કુળવંતી એ તન. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૪.
ચાલ-એ ભરવાડો એ પિંઢારો, ગોકુળમાં ચારી ગાય;
માર્યા વિના મૂકું નહિ, જે થનાર હોય તે થાય. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૫.
સેના લઈને રાજા ચાલ્યો, જોધ્ધાનો નહિ પાર;
હસ્તી ઘોડા ને સુખપાલો, બાંધ્યા બહુ હથિયાર. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૬.
ખડક ખાંડા ને તંબુર ઝેર, ગોળા હાથ ને નાળ;
ત્રિશુળ સાંગ ને મુગદર ફરસી, તોમર ને ભીંડીમાળ. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૭.
લાલ લોહમય ઝળકે ઝેરી, હાથ ધરી તલવાર;
જોદ્ધા જોર કરતા આવ્યા, ને કરતા મારોમાર. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૮.
કો જોજન કો બે જોજન ઊંચા, કોને સમ ખાવા નહિ શીષ;
વિકરાળ દંત દેખાડીને, વળી પાડે ચીસ. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૯.
બુમરાણ કરતા આવી પડીઆ, જાદવની સેના માંહ્ય;
ગિરધારીને ઘેરી લીધા, પડે બાણાસુરના ઘાય. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૧૦.
પરિઘ ત્રિશુળ ને પડે કોવાડા, મુગદર ને વળી ફરસી;
સંગ્રામ સહુ સેના કરે, આયુધ્ધધારા રહી વરસી. શ્રીકૃષ્ણે૦ ૧૧.
