સ્મરણ કીધું નાથનું, બેઠા બેસણે રે;
નવજોબનવંતી નાર, નીકળી પીરસણે રે,
ચમકતા તકીયા ઘણા; ઝારી ને લોટડા રે,
માહે બેસણે બહુ વિવેક, દીસે ફુટડા રે,
બાવન ગજની થાળી, સોનાના વાડકા રે;
પીરસનારી પ્રમાણ, જમનારા લાડકા રે,
ખાંડ પકવાનના મેવા, બહુ ઘણા રે,
પુરણ ને દૂધપાક, સાકરીયા ચણા રે,
ગોઢા ગળિયાં તડબૂચા, આંબા સાખશું રે;
પિસ્તા ને અખરોટ, દાડમ દ્રાખશું રે;
તલ સાંકળી મોળા દહીંથરા, સેવ છુટી કળી રે;
ખોબલડે પીરસે ખાંડ, મરકી બેવડી રે,
ખાજા જલેબી દીસતી, દળીયાં મસમસે રે,
ઘેબર ને મોતીચૂર, જમતા સહુ હસે રે,
મગદળ ને મેસુર, પેંડા લાવીઆ રે;
પકવાન બીજા અને લાકડશી ભાવીઆ રે,
બાટબંધ ટોપરાં, માંહે ખાંડ ભેળી રે;
ગવરીનાં તાવ્યાં ઘી, એવો ગળીયો રે,
સારો કર્યો કંસાર, પોળી પાતળી રે;
સાકરની મીઠાશ, આવી કચોળે ભરી રે,
જમવા બેઠી નાર, જાદવની બાપડી રે;
જમતાં કહો ભલા રે, લવિંગ સોપારી એલચી રે,
પાન સમારીઆ રે, બીડલે બાસઠ પાન,
સહુને આપિઆં રે.
સાજન હતું શ્રીકૃષ્ણનું, તે સરવે જમ્યું રે;
પ્રેમાનંદના નાથ, ત્યાં વહાણું થયું રે.
કડવું ૮૭મું
શ્રી કૃષ્ણ પરિવારને પહેરામણી થઈ
રાગ : પહેરામણીનો
આપ્યું મૂક્યું સર્વે પહોંચ્યું, કન્યાને વળાવો. મારા નવલા વેવાઈઓ.
રથ ઘોડા ને પામરીઓ, સૌ જાદવને બંધાવો. મારા૦
જરકશી જામા, તમે કૃષ્ણને પહેરાવો. મારા૦
પંચ વસ્ત્ર ને શણગાર, તમે જમાત્રને આપો. મારા૦
દક્ષિણના ચીર, રાણી રુક્ષ્મણીને આપો. મારા૦
સાળુ ને ઘરચોળા, સતી સત્યભામાને આપો. મારા૦
પાટણનાં પટોળાં, રાણી જાંબુવતીને આપો. મારા૦
(વલણ)
પહેરામણી પૂરણ થઈ, હૈંડે હરખ ન માય રે;
કન્યા તેડી કોડે કરી, હવે કૃષ્ણ દ્વારિકામાં જાય રે.
કડવું ૮૮મું
ઓખા ચિત્રલેખાને આભાર વ્યક્ત કરે છે
રાગ : વરાડી
ઓખા ચાલી ચાલણહાર, સૈયરો વળાયા સંચરી;
ઓખા ઊભી રહે મળતી જા, માને વહાલી દીકરી.
કોઈ લાવે એકાવળ હાર, કોઈ લાવે સોનાનાં સાંકળાં;
કોઈ લાવે સોળ શણગાર, ઓખાબાઇને પહેરવા.
ઓખાજી વળતાં બોલિયાં, કહે બાઈ રે.
ચિત્રલેખા આવ ઓરી આવાર રે,
આ લે સોનાનાં સાંકળાં, બોલ્યાં બાઈ રે.
તારા ગુણ ઓશીંગણ થાઉં, બોલ્યાં બાઈ રે.
એટલે પહોંચ્યા મનના કોડ, મારી બાઈ રે.
કડવું ૮૯મું
ઓખા સાસરિયે જવા નીકળે છે
રાગ : ધોળની દેશી
ઓખાબાઈ તો સાસરીએ હવે જાય રે,
માનુની તો મળીને મંગળ ગાય રે.
રથ અગ્રે પૈડે શ્રીફળ તે સિંચાય રે,
ઓખાબાઈને લાડુ કચોળુ અપાય રે.
ઓખાબાઈના ગીત ગવાય રે,
ઓખાબાઈને શિખામણ દે છે માય રે.
