ચંદા શું ભૂત હશે ?'
હું પડી જઈશ એમ લાગવાથી, કે ગમે તે કોઈ કારણે, જમાદારે મારો હાથ ઝાલી લીધો. એક જ વિચારમાં મશગૂલ થયેલું મારું મન આખી રાત ચંદાના પ્રસંગને જ જોઈ રહ્યું. વચમાં વચમાં પેલી ઝૂંપડીમાંથી ડાકલાંના ભયાનક અવાજો આવતા ફરી સંભળાયાં.
સવારે હું જાગ્યો ત્યારે એની એ આરામ ખુરશી ઉપર જ હું બેઠેલો હતો. હું સૂતો હતો કે નહિ ? હું રાત્રે ફરવા નીકળ્યો હતો કે કેમ? પેલી ચંદાને જોઈ એ પ્રસંગ ખરેખર બન્યો હતો કે માત્ર મને સ્વપ્ન આવ્યું હતું ?
ચૉરાના એ ચોગાનમાં હું આમતેમ ફરવા લાગ્યો. એક વરતણિયો મને જોઈ ચલમ મૂકી ઊભો થઈ ગયો. મારાથી તેને પુછાઈ ગયું.
'અલ્યા, પેલી ચંદા કોણ?'
'એ તો સાહેબ, કા’નાની વહુ.' તેણે કહ્યું.
'જીવતી છે ?'
'ના સાહેબ, ગઈ સાલ ગુજરી ગઈ.'
'શાથી?'
'ઘરના ખટરાગ. રાતે સાસુએ પાણી લાવવા કહ્યું. એકલાં જવાની એણે ના પાડી, એટલે એના ધણીએ જરા ગાળો દીધી એ તો જઈને કૂવે પડી.'
'ધણીધણિયાણીને નહોતું બનતું ?'
'બનતું'તું તો ખાસ્સું. પણ સાસુવહુના ઝઘડામાં કોઈ દહાડો માનવી કંટાળે પણ ખરો ને ?'
'એ કેવી હતી?'
