પૃષ્ઠ:Pankaj.pdf/૨૨૨

૨૧૪ : પંકજ

 

'એ વાત ગુપ્ત રહે એમાં જ સારું છે.'

'મારી પાસે આવેલી વાત ગુપ્ત જ રહે છે. હું બધું જાણું છું, છતાં ખાતરી કરવા માટે પૂછું છું.'

'હું એક વિધવા સાથે લગ્ન કરવા ધારું છું. કાકા મને વિધવા સાથે પરણેલો જુએ એના કરતાં મને મરેલો જોવા વધારે તૈયારી બતાવે.'

'અને કદાચ તમને મારવાનું કાવતરું રચાતું હોય તો ?'

'તો નવાઈ નહિ.'

'એમ? તમે ધારી બેઠા છો કે તમારું ખૂન થશે ?'

'કાકાએ ધાર્યું હોય તો તે જાણે. હું તો મારા પુસ્તકોમાં મશગૂલ રહું છું.'

'પણ તમારા જેવા પ્રતિષ્ઠિત શેઠના દીકરાને વિધવા સાથે લગ્ન કેમ કરવું પડે છે?'

'શું એક વિધવા પ્રતિષ્ઠિત નથી? વિધવા સાથેના લગ્નથી મારી કે મારા કુટુંબની પ્રતિષ્ઠા ઝાંખી પડશે?' શું વિધવાને હૃદય નથી?'

'હૃદય તો બધાંયને હોય. એક વિધવાના હૃદય માટે આવો આગ્રહ કેમ ?'

'સાહેબ, આ મશ્કરીનો વિષય નથી. અમે બન્ને કૉલેજમાં સાથે જ ભણતાં, ત્યારથી એકબીજાને લગ્નનું વચન આપી ચૂક્યાં છીએ.'

'વચન આપતાં પહેલાં જ વિધવા થઈ હશે.' અમલદારે પૂછ્યું.

સૂર્યકાન્તના સાલસ મુખ ઉપર ક્રોધ વ્યાપી ગયો. પોતાની પ્રિયતમા વિષે વગર વિચાર્યું બોલનાર પોલીસ અમલદારની તે પરવા કરે એમ ન હતો. સુખી, ધનિક અને ભણેલા સંસ્કારી યુવકની ભાવનાશીલતા અમલદારે સૂર્યકાન્તમાં જોઈ, અને પ્રેમને માટે દુ:ખ ખમતા યુવક માટે તેને માન ઉત્પન્ન થયું.

'હું તમારું દિલ દુભાવવા આવ્યો નથી. હું તમને ચેતવણી