ઠોક્યું.
'કોણ છે?' અંદરથી જવાબ આવ્યો. એ અવાજ સ્ત્રીનો હતો.
'જરા બારણું ખોલો ને !' મેં કહ્યું.
'કેમ?' અંદરથી જ તે બાઈએ પૂછ્યું.
'મધુકરનું કામ છે.'
'એ તો નથી.' એક સ્ત્રીએ બારણું ઉઘાડી કહ્યું. સ્ત્રી રૂપરૂપનો અંબાર હતી. મને આશ્ચર્ય થયું. એ કોણ હશે? મધુકરની શી સગી હશે? એક અનુમાન થઈ શકે તે મેં કર્યું : કાં તો પત્ની હોય કે કાં તો...વધારે વિચાર કરું એટલામાં એ સ્ત્રીની પાસે એક નાની બાળકી આવીને ઊભી રહી. બાળકી એ બાઈની નાનકડી પ્રતિમા લાગતી હતી.
'ક્યારે આવશે?' મેં પૂછ્યું.
'ત્રણેક દિવસમાં.' એ યુવતી બહુ વાત કરવાની ઈચ્છા ધરાવતી લાગી નહિ.
'ક્યાં ગયા છે?'
સ્ત્રીએ ગામનું નામ તો આપ્યું, પણ પછી જાણે ભૂલ કરી હોય એમ તેના મુખ ઉપરથી લાગ્યું, અને તરત તેણે બારણું બંધ પણ કર્યું .
હું જરા ઝંખવાણો પડ્યો. છતાં મધુકરના જીવનનું રહસ્ય શોધવા હું લલચાયો યુવતીને કશું પુછાય એમ ન હતું. શું મધુકર સ્વાર્થી અને ક્રૂર પતિ હતો ? કે અદેખો અને ઈર્ષાભર્યો પ્રિયતમ હતો? શું આ રૂપવતી યુવતી તરફ કોઈની નજર ન પડે એ માટે એણે ધર સહુ સામે બંધ રાખ્યું? મેં ફરી બારણાને ધક્કો માર્યો, બહારની સાંકળ ખખડવી, ટકોરા માર્યા. પરંતુ હવે બારણું ઊઘડ્યું નહિ.
કદાચ પેલી યુવતીએ કહ્યું તે પ્રમાણે એ બહારગામ ગયો હોય
