આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
લલિત નમનેથી ‘આયુષ્યમાન્’ થવા વરદાન દે, ‘જય જય’ તણાં મીઠે કંઠે વળી વચનો વદે; કરી અભિનયે અંગોની કૈં સુકોમલતા છતી, જલધિજલના તારાઓમાં પડી ઊતરી જતી.
સ્વન મધુરતા વાદ્યે જેવી પ્રશાન્ત થતાં વધે; પરિમત જતાં આઘે અંગો મહીં પ્રસરે બધે; સહજ હળવે તેવી રીતે પ્રબોધ થવો ઘટે, અસર સુખની ઊંડી જેથી નહિ સહસા માટે!
રવિકિરણને રંગી લેજે મનોહર રંગમાં! મૃદુ પવનનાં મોજાં દેજે સુશીતલ સંગમાં! વિજય સરખો દર્શાવીને મહોત્સવ સૃષ્ટિએ! પ્રણય ઠરતો જોજે હર્ષ -પ્રકાશિત દૃષ્ટિએ!
નજર જ પડે તેવામાં જો કદી પ્રતિમા ભણી, તરત બદલી દેવી તારે પ્રભા નયનો તણી; વદન હમણાં સામે જાણે હસી અભિનન્દશે, પ્રકટિત થતાં સ્નેહ સ્નેહી સખા અભિનન્દશે.
શુચિ હૃદયનાં સૌહાર્દોની સખી! અધિદેવતા! પ્રણયમન આ વિશ્વે બોલે! તને સહુ સેવતા! રતિરસ બધે રેલાવીને ફરી વળજે પ્રિયે! સદય રહીને ક્યારે ક્યારે મને મળજે પ્રિયે!
