ચૂંદડીની સુગંધ
"મને ખબર નથી. કોની ? હું બળું છું -મને બળતરા-જાણે અગન-કાળી-લાય-"
"હેં ? હેં ? શું બોલો છો ? ઊઘાડો, ઊઘાડો."
"બાપુ ! બાપુ ! ઉઘાડો." બહારને બારણે કોઈક બોલવી રહ્યું છે.
"કોણ છે ? શું છે ?"
ગોકીરો વધ્યો : "બાપુ ! ઝટ ઉઘાડો, ઝટ બહાર આવો."
"હું બળું છું-મને લાય-"
"મને ય આગ લાગી છે. મારા પેટમાં દાહ થાય છે." વાજો ઠાકોર બબડી ઊઠ્યો.
"બાપુ ! ચારણ્યે લોહી છાંટ્યું. ચારણ્યનું ત્રાગું. ચારણ્યની ચૂંદડી મેડીમાં આવી છે. અડશો મા બાપુ." બહાર ગોકીરો ને બોકાસાં વધવા લાગ્યાં.
"ચસકા કોણ પાડે છે ? કઈ ચારણ્ય ? ક્યાંથી આવી ચારણ્ય ? ચારણ્યની ચૂંદડી ? આંહી કેવી ? હું તો અડ્યો છું. મેં સૂંઘી છે. મને દાહ થાય છે. આગ ઊપડી છે. આગ-આગ-આગ-રૂંવાડે રૂંવાડે અગનના અંઘોળ-"
"અગનનાઅંઘોળ-" ઠાકોરના શબ્દનો જાણે ગુશલખાનેથી પડછંદો પડ્યો.
"અગનના અંઘોળ-અગનના અંઘોળ-અગનના અંઘોળ."
એક મહિનો-બે મહિના-છ મહિના : વાજા ઠાકોરના ગુલાબી દેહને
