પૃષ્ઠ:Ra Gangajaliyo.pdf/૩૪

પ્રકરણ પાંચમું

૨૪

એને માથે ફૂલોના, ગુલાબજળના, અક્ષત અને ચંદનના છાંટણાંના મેહુલા વરસી રહ્યા. ઓવારણાં લઇ લઇને એ રમણીઓ મેડી ઊતરી ગઇ; ને રા' માંડાળિકને કાને, છેલ્લા ખંડમાંથી ધીરી ધીરી તાળીઓના તાલે જડાએલા સૂર સંભળાયા-

તમસું લાલા ! તમસું લાલા !

તમસું લાગી તાળી રે
નંદના કુંવર કાન મુંને
તમસું લાગી તાળી રે

ગાતી ગાતી, તાળીઓ પાડતી ને ગોળ કુંડાળે એકલી રાસ ખેલતી, ઘેરદાર ઘાઘરાની દરિયા-લેરે હીંચતી એ જુવાન રાજપુતાણી રા' તરફ ફરી; ને રા'એ પૂછ્યું "કોણસું લાગી રે?"

"તમસું લાગી, તમસું લાગી - હાથ ધરો - તમસું લાગી -" એમ ગાતે ગાતે એણે રા'ના ખુલ્લા પંજામાં સામી તાળીઓ દીધી, ને રા'ની કમ્મરે જમણો હાથ કમ્મર બંધની માફક લપેટી લીધો. પછી રા'ને પોતાની સાથે ફુદડી ફેરવતી દેરવતી ગાતી રહી -

<poem>

"કંકાવટીમાં કેસર ઘોળ્યાં

"વીસરી ગઈ થાળી રે

"ખીચડીમાં તો ખાંડ નાખી ને

"સેવ કીધી ખારી રે

"તમસું લાગી, તમસું લાગી

"તમસું લાગી તાળી રે

"તમસું.................