આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
ઉતરે રસનો ઘૂંટડો, ઉઘડે અક્કલ તર્ત,
હૈયું ફાલે હર્ષમાં, નાસે દિલનાં દર્દ. ૩૮
| બીજો પુરવાસી : | તમારી સાથેનો છોકરો ચાલાક છે. તમે વાતોમાં રહ્યા, પણ એણે ઓટલા આગળ જઈ બૈરાં અને છોકરાંમાં કટોરા ફેરવવા માંડ્યા ! |
| દુર્ગેશ : | અમારી અપૂર્ણતા એ પૂરી કરે છે. |
| ત્રીજો પુરવાસી : | છોકરા ! પેલાં સામેથી નવી કાકી આવે. એમને એક કટોરો પાજે.
[રસ્તે જતું સ્ત્રીમંડળ પ્રવેશ કરે છે] |
| છોકરો : | કિયાં ? |
| ત્રીજો પુરવાસી : | પેલાં કાળી ઝીમીમાં 'ઝબૂક વાદળ વીજળી.' [૧] |
| ચોથો પુરવાસી : | એમ પૂછજે ને કે લીલાવતી જેવાં રૂપાળાં છે અને એમને પગલે ઘરડા વરને પરણ્યા છે તે કિયાં ? |
| છોકરો : | બૈરાં માણસને એવાં અઘટિત વેણ મારાથી ન કહેવાય, અને તમારાથીયે ન કહેવાય. |
| ચોથો પુરવાસી : | તું અમને કોણ ટોકનારો ? |
| છોકરો : | માઝા મૂકે તેને ટોકવાનો સહુ કોઈને હક છે. પુરની સ્ત્રીઓની લાજ પુરવાસીઓ નહિ સાચવે તો કોણ સાચવશે? |
| ત્રીજો પુરવાસી : | અમને તું નિર્લજ્જ કહે છે? |
| છોકરો : | તમારીમેળે જ તુલના કરોને. એમ કહે છે કે મહારાજ રત્નદીપનું રાજ એવું હતું કે સોળ વર્ષની સુન્દરી મધરાતે એકલી રસ્તેથી ચાલી જતી હોય, પણ કોઇ બારીએથી ખૂંચ સરખો ન કરે. એ મર્યાદા આજ ક્યાં છે? |
| ત્રીજો પુરવાસી : | ઝાઝું બોલીશ તો આ લાકડી જોઈ છે ?
[લાકડી ઉગામી] |
| છોકરો : | એનો ઉતર મારી પાસે છે. |
અંક ત્રીજો
૬૭
