પૃષ્ઠ:Rasmala II.pdf/૨૪૫

પ્રકરણું ૧૪. ઈડરના મહારાજા ગંભીરસિંહુ, પાત્તાના પિતા ઉદયસિંહની પછી સુમારે ઈસ ૧૮૦૪ માંસુ ડેટીના પટાની ગાદિયે જાલમસિદ્ઘ ખેડો. ગતાના કાકાર,ઉસિદ્ધના ભાઈ થતા હતા તે ભગુ પામ્યા ત્યારે તેની પછવાડે કુંવા ન હતા તેથી જા મસ હું તેના પર પોતાના પુત્ર ઉમેદસિંહને આપાને વિચાર કર્યા એ ઉમેદસિંહની મા વરસાદના ચાવડા ઠાકારની પુત્રી થતી હતી. ગા તાના પટા ઈલાય હતેા માટે ઇડરના દરબાર તાજમ આપે ત્યારે ઉમેદ સિહનાથી ગાદિયે બેસાય માટે તે વિષે પૂછવા સારૂ જાલમસિ, પેાતાન કારભારીને ઈડર માકહ્યું. ત્યારે મારે કહ્યું જે, “તમે જે દિવસનું મુહૂર્ત્ત રાવશે તે દિવસે ઉમેદસિંહને પાઘડી ધાવાને અમે ત્યાં આવીશું,” દિ વસ નક્કી કરી ત્યારે દરબારની વતી કુંવર ઉમેદસિદ્ધ મુડેટી ગયા. મેં કુંવરનું સગપણુ જાલમસિહની રાઠોડ કુળની કરાણીથી થયેલી દીકરી બાઈ ગુલાલકુવરબા સાથે કરેલું હતું અને તે સૂરજમલ અને શેરસિંહની સગ બેહેન થતી હતી. તેથી ચાવડા ઠકરાણીના પુત્રને પાઘડી બંધાવવાને બદલે સાડ કરાયે પોતાના કુંવર ચેસિંહને ગેાતાની પાડી. બધાવાને પે તાની જમાઇને ઉશ્કેરયે; આથી કરીને આગળ ઉપર નીપજવાની આફતનું બીજ રોપાયુ, અને જાલમસિહુને પેાતાની ઠકરાÎી ગાંઠોડીજી તથા તેના કુંવરના ઉપર ધણું માઠું લાગ્યું અને તેના તથા મહારાજના ઉંચા જીન થયા. પછી શેરસિંહ તે દિવસથી ગેuતે જઇ રહ્યા તેના પટાનું બીજાં, ગામ રતનપર વકાસગુાના ટાર્કતા ખસી ગામની પાસે સેવાસેઢ છે. આ બન્ને ગામમાં પેતપેાતાનું થાણું રેડતું હતું. આ બે ગામના ખેડુત વચ્ચે સીમા વિષે ચેમાસામાં તકરાર ઉડી, તે વેળાએ બન્ને પક્ષકારોને વેરી નાંખવામાં આવ્યા, પછી તેઓએ પેત પેાતાના ધી પાસે ફરિયાદ કરી ત્યારે અને ધણિયે; એ પેાતાતાના માટે એવું ઉત્તર આપ્યું કે, “તમે મરદ હતા કે કાણુ હતા, એમાં અહિં શુ કરિયાદ કરવા આવ્યા, લડી સ ઠાકોર અભયસિંહની કરાણી રાઠાડીછ ગાતે હતાં તેને ખેાલે જઈને રોમ એટ્લે ગાતાના સહુ વારસે તેને મળ્યા. ભા. .