બ્રાહ્મણ-વાણિયા. ૩૦૭ “મારા દેવ કોઇ સારી હવેલીમાં સરસ પલંગ ઉપર પેઢાયા છે. “હું પાસે જઈને તેમની પગચપી કરું છું તેથી તે જાગેછે, અને શાલ “ઓઢીને પલંગમાંથી ઉઠેછે. હું ઊના પાણીવતે તેમના ચરણ પ્રક્ષાલન ક ફૂંકું અને તેમને અત્તર ચેપ ુછું. હું એમને ઊને પાણિયે નવરાવુંછું. અને પીળા વાગા ધરાવુંછું તથા શાલોડ ઍરાડીને પાટો બેસા છું. પછી હું એમને તિલક કરૂંછું, સેનાના શણુગાર સર્જાવું, તથા “કાર્ટ સ્કૂલના દ્વાર પેહેરાવુંછું; મ્હા આગળ અગરબત્તી સળગાવુંછું, અને ‘દીવા કરૂંછું, તથા દૂધ, સાકરનું નૈવેધ ધરાવુંછું, હું પછી તેમના મ્હે - પ્રાત: સ્મરામિ મવૌતિદ્ર સુરેશ ઢાંગધર નૃવમાનમાંવવેરાં રસાંગાવવામય તમારા સંસારરોહમૌષધમદ્વિતીય. પ્રતનમામિ ગિરિયા કૂિવેદ સસ્થિતિપ્રયાળમાં વિ વિશ્વેશ્વર વિનિતાંવેશ્વમનોમિરામં સંસારરોદ્માવવાંદતાય. પ્રાતર્યામ શિવમેવ નનંતમાનું વાતવેવમનદં પુછ્યું મહત નામૅિહિત પડમાવશૂન્ય સંસારોદ્રમૌવવ દ્વતીય. પ્રાત: સમુથાય શિવં વિલ જાવ ત્રયં ચવિન પર્યંત તે દુ:લગારું વદનમાં વત ચિત્રા પર યાંતિ તવેલ રામો:
