આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
- “ સરિત ! સ્નેહીનો સ્નેહ ભુલાવજે ! !
- “ એને જીવતો ગમે તે કરી રાખજે.
- “ ત્હારે તીરે આવીને કદી એ રુવે,
- “ એનાં ઉન્હાં આંસુ, ઓ નદી, તું લ્હુવે.
- “ ત્હારી રેતીમાં આવી એ ઉભા રહે,
- “ મ્હારું નામ જપે ને આંસુડાં વહે;
- “ પડ્યો એકલો વિચાર મહારા એ કરે,
- “ રોતો રોતો રેતીમાં પડીને સુવે;
- “ ત્હારા પાણીમાં પેંસી ન્હાશે એ કદી,
- “ પડ્યો વિચારે ઘસડાશે ત્હારા વેગથી;
- “ નદી ! દયા એવે તે સમે લાવજે,
- “ હૈયાસુના સ્નેહીને ઉગારજે.
- “ ઉભો ઉભો, નદી, એ ત્હારા નીરમાં,
- “ સારી આંસુ ભેળવશે ઘડીકમાં;
- “ લખશે આંગળિયે નીરના પ્રવાહમાં
- “ મ્હારા નામના અક્ષરને વિચારમાં.
- “ મ્હારા ઉપર એવું તે એનું વ્હાલ છે,
- “ મ્હારે માટે એવા તે એના હાલ છે.
- “ પુરો શ્રીમાન ને વિદ્વાન એ,
- “ મ્હારી પ્રીતમાં ખુવે છે વાન સાનને.
- “ શાણો મ્હારે સારુ એ ગાંડો થયો,
- “ કવિતા મ્હારી કરવાને વનમાં ગયો.
- “ નથી સાંભળી શકતી હું એની વાતને,
- “ માટે અથડાવે રત્ન જેવી જાતને.
- “ ઉભરા ક્હાડે વનેચરના કાનમાં,
- “ લખે પ્રેમની કવિતા ઝાડપાનમાં.
- “ નદી, એવું એવું હું, જાણી, જોઇ રહું,
- “ એનાં આંસુ વહે તે વ્હેવા દઉં,
- “ વ્હાલ કરું કૃતઘ્ન મ્હારા જીવને,
- “ લ્હાય લાગતી નથી આ શરીરને;
