૨૮ : શક્તિ હૃદય ચમકતી ટીલડીભર્યાં પાલવડા પ્રસારતી, હતી એ કણ નવયૌવના ? જાણે ચંદ્રીએ આકાશગંગાની એઢણી ઓઢી ! સખી : આ નાટક છે? સમજાતું તા છે જ નહિ કવિ : આ લેાકાત્તર કાવ્ય છે, સભારંજની શૈલી નથી. ચંદ્રિકા : મારી પસ'દગી માની લેજો. વકીલ : અમે ત્યારે રા લઈએ ! ચલૈંદ્રિકા : જી હા! પધારજો. (સ્વગત) પાપ ગયું. વકીલ : ( પાછાં ફરી) હું બહુ દિલગીર છું, પરંતુ આપના અને મારા સંબંધ જોતાં આપને એક સલાહ આપવા હિંમત કરું છું. (સખીને ) બહેન ! જરા પાંચ મિનિટ અંદર બેસશે ? કવિરાજ જરા દૂર ઊભા રહેા ને— [સખી જાય છે; કવિ જતાં જતાં કવિ : દૂર, દૂર, સુદૂર ! વકીલ : ચંદ્રિકા ! ચિદ્ધને તમારુ' ભયંકર અપમાન કર્યુ છે. ચૌદ્રિકા : એ મારી ખાનગી કે અંગત બાબત છે. વકીલ : એટલા માટે જ હું આપને ખાનગી રીતે કહું છું કે આપ એ અપમાનના બદલા સારી રીતે લઈ શકશે. ચદ્રિકા : કેવી રીતે ? વકીલ : નુકસાનીના બદલે માગી તમે ચિદ્ધનને અદાલતમાં ઘસડી શકરો. હું તમારા વકીલ થઈરા. ચલૈંદ્રિકા : ચિદ્ધન, મને નુકશાની ? અપાવી શકશે ? વાલ : તે જુદી વાત છે. પૈસા મળી શકરો, ચદ્રિકા તેની મારે ખાટ નથી. આપના તા.ચિદ્ધન; નહિ તા બીજું કાંઈ નહિ.
