આ પહેલા : ૩૩ સમયમાં સમયમાં પણ ચિનની ચિદ્ધન : ( સ્વગત ) આ સાવૃત્તિ સાંભરે છે. ખરી ! કુંજ : વિલાસ ! આ નયનાને હુજી ચંદ્રની ચાંદની ગમે છે; માગ- રાના પરિમલથી મને રોમાંચ થાય છે; ખુલખુલનું ગાન સાંભળતાં હુ આખી રાત જાગી જાઉં છું; પેલાં કમળ અને ગુલાબ હું આંખે ધરું છું. તા તેમની માહક કુમાશ ખસતી નથી અને એ સસૌંદર્યું. અને માધુનીભરી વિલાસને હૃદય પર રાખતાં હજી આત્મા થાકયો નથી. આ સઘળી જો સાધુવૃત્તિ ન હોય તે। મારે તે ન જોઈએ. પ્રેમીઓનાં નયન- નન જોતાં મને ચિદ્ઘન સરખુ ઘેલું, ચિંક, વૃદ્ધ હાસ્ય હુજી આવતું નથી. વિહારના વિહારના વિલાસ : એની ઘેલછા શું સુંદર નથી ? મને ઘેલાં થવું ઘણું જ ગમે છે. એક સુ`દર વહાલસાથી બાલિકા આવી વળગે, અને તેને દૂર કરવી એ કેટલું અદ્ભુત ! કેવુ.રામાંચ ઉત્પન્ન કરનાર ! આકાશની તારકસેરા લાવી આપ, ગળે પહેરાવે, અને તે હુ… તારી વેરી નાખું! ઇન્દ્રધનુષ્ય લાવી મારી સાડીએ ચેાડા, અને એ રંગા હુ' ભૂંસી નાખું'! કેવા અદ્ભુત રસ ! કેવા કપાવનારા અનુભવ ! કુંજ : જા જા, હવે પાછી તરંગે ચડીશ નહિ. વિલાસ ! તું પૂ જન્મે કાઈ જાદુગરિણી હતી, ખરું ? વિલાસ : હું અં; અને આપને જ પંખી બનાવી પિંજરામાં પૂર્યા હતા ! કુંજ : હુજી પંખી પિંજરામાં જ છે! પણ કહે, વિલાસ ! નારી ઇચ્છા છે તે હુ… તને અને આ સસ'પત્તિને છેટી તપસ્વી બની જાઉ તા ? વિલાસ : તા . ભીલડી થઈ તમારું તપ ચળાવું ઢા અદ્ભુ રસ ! મને તા શિવની ભીલડી થવું ઘણું જ ગમે. કુંજ : તપ ચળાવવાની તારી શક્તિમાં મને સંપૂર્ણ વિશ્વાસ છે ! હું શરૂ
