અંક બીજો : ખબર જ ન ાય! શુ કરે બિચારા ? રાદિવસ મહેનત કરે છે, પણ મનભર પૈસા મળતા નથી. હવે શું કરવા છે પૈસા ? *લેશક કાસનું તે નામ જ નહિં; આખા યે દહાડા હસવુ અને હસાવવું પછી બીજા સુખને શું કરવું છે ..…… આજ કાલ તા બહુ જ મેડા આવે છે...કહેતા નથી કે શું કામ કરે છે! આમ શરીર શી રીતે પહોંચશે ? આજ તે। ખૂબ લડીશ | જલદી બારણું ઉધાડીશ જ નહું ને! વસાટે મારે પૈસા ન જોઈએ! આછું પાતળું જે હશે તેનાથી ચલાવીશ, પણ આમ દુ:ખ વેઠવા નહિ દઉં. [ અંદર ાય છે. બહાર વુિં આવે છે. ] કવિ : ( સ્વગત ) આજ તે। ખૂબ માડુ થઈ ગયું! રાતના પગ લાંબા થયા હ્રાય એમ લાગે છે! નહિ તા આવાં ડગલાં ભરે ? અકીની જાત, ખીજું શું ?...બારણું બંધ થઈ ગયું છે. મેચારી થાકી સૂતી હશે ! સુખ દેખતી નથી તે। યે સતાપી છે. પરણ્યુ તા પૈસાદારને જ ! ભિખારીએ પરણવાના ભસકા ન કરવા જોઈએ ...અરે, યાર ! પણ એ કાંઈ ચાલે ? હવે બારણું ઉઘડાવવું જ પડશે. પાડે! બૂમ ! ( બૂમ પાડે છે ) એ | પડેાશી જાગતા ન હૈાય તા પ્રિયા ! નહિ તા, એ !... કાઈ બોલતુ નથી. શારીરિક કસરતના ફાયદા પૂરા જણાય છે. ઊંધ તો બરાબર આવે છે. એ રાતભર તમાશામાં તરવરતા તવંગરા ! જુએ! હાથ કરડા ? તમારી દવાએ ઢળી ! તમારા ડૉક્ટરને બદલે મને પૈસા આપે!! ઊંઘની ઔષધી ખેાળતી હોય તે। આવા મારા ઘરમાં !...અરે ! પણ મને જ ઘરમાં જવાનાં ફાંફાં છે તા તવંગ રાને કથાં બોલાવું? અરે, આ ટાઢમાં મારું કાવત્વ થીજી નય છે, ઠરી જાય છે | વેપારી,ી ભાવ સાંધા કર .... એ ! ગાલા ખાલા ...તાર' મુશાયન"।. આ ઠંડીમાં બંને જડબાંએ શાશ્વત્ર ધારણ કર્યા છે ? શા કડકડાટ ચાલે
