‘પછી શું ? તુંયે કેવો પ્રશ્ન કરે છે ? પછી એટલું જ કે.. તને હું પૂછી લઉં, તારી સાથે પ્રેમમાં પડવાની મને રજા છે ખરી ?’ શ્રીલતાએ જરા હસીને જવાબ આપ્યો.
‘તું ખોટું તો નહિ લગાડે? મારે એક પ્રશ્ન તને કરવો છે.’
‘વારુ. આજની સ્ત્રીએ ગમે તેવા પ્રશ્નોથી ટેવાઈ જવું જોઈએ. ફાવે તે પ્રશ્ન પૂછે લે.’
‘તું અને મધુકર... એવાં પ્રેમી ગણાતાં... કે તમારાં લગ્નની અમે સહુ રાહ જોતાં હતાં... એ આજ કેમ બદલાઈ ગયું ?’
‘સુરેન્દ્ર ! પ્રેમની વ્યાખ્યા જ આપણે ખોટી કરીએ છીએ. પ્રેમ અચલ હોઈ શકે જ નહિ. એ ફરતો જ રહે. આપણે નાહક એની સ્થિર સ્થાપના કરવા માગીએ છીએ... મધુકરને પહેલાં હું ગમતી હતી. હવે એને જ્યોત્સ્ના ગમે છે...’ કહી શ્રીલતાએ ચાલતે ચાલતે સુરેન્દ્રની સામે જોયું. જ્યોત્સ્નાનું નામોચ્ચારણ પણ સુરેન્દ્રને ગમતું હોય એમ શ્રીલતાને લાગ્યું.
‘જ્યોત્સ્નાને પણ હવે મધુકર ગમતો જ હશે ને ?’ સુરેન્દ્ર પૂછ્યું.
‘તે સિવાય બન્ને ભેગાં અને ભેગાં અડકી અડકીને ફરતાં હશે ? તું જોતો નથી, આવ્યા સાથે અને ગયાં સાથે... મને કે તને લીધા વગર... મધુકરને બોલાવ્યો નહોતો, છતાં એને સાથે લઈને જ જ્યોત્સ્ના આવી !’
‘હં.’ સુરેન્દ્રે લાંબો જવાબ ન આપ્યો.
‘એટલું કહીને અટકી જવાની જરૂર નથી... મારા પ્રશ્નનો જવાબ તેં કેમ ન આપ્યો ?’
‘કયો પ્રશ્ન ?’
‘તારી સાથે પ્રેમમાં પડવાની પરવાનગી બદલનો.’
‘શું તુંયે શ્રીલતા? ઘેલી વાત કરે છે? પ્રેમની પરવાનગીઓ હોતી હશે ?’
‘હાસ્તો. તેં બિચારી જ્યોત્સ્નાને નિરાશ કરી... એટલે એ બીજું શું કરે ?... મધુકર હા પાડશે ત્યાં સુધી એની સાથે ફરશે... તમે પુરુષોએ સ્ત્રીઓની કેવી બૂરી હાલત કરી છે એનું તમને ભાન જ નથી હોતું... ચાલ ત્યારે... આપણે પણ પ્રેમની રમત અત્યારથી શરૂ કરીએ... જો પેલી ગાડી જાય..હું થાકી છું...એ ગાડીવાળા !’ બૂમ પાડી શ્રીલતાએ રસ્તે જતી રિક્ષાને આમંત્રણ આપ્યું અને પોતે પહેલી બેસી ગઈ.
સુરેન્દ્ર સાથે જવાની આનાકાની કરી એટલે શ્રીલતાએ તેનો હાથ
