ખેંચી ગાડીમાં લઈ લીધો અને ગાડી ચાલવા લાગી.
‘તારે આનાકાની કરવાની જરૂર નથી. હું જાણું છું તારી પાસે ગાડી કરવા જેટલો પૈસો નહિ જ હોય.’ શ્રીલતાએ કહ્યું.
‘આ ગાડીના પૈસા હું જ આપવાનો છું.’ સુરેન્દ્રે દૃઢતાથી કહ્યું.
‘મારી પાસેથી ઉછીના લઈને જ ને ? ’હસીને શ્રીલતા બોલી.
‘કોણે આપ્યાં ?’
‘નવનીતલાલે.’
‘એ તે પહેલા આપે? નોકરી તો તું આજે શરૂ કરે છે.’
‘છતાં આપ્યા... અને તને નવાઈ લાગશે કે એમાં જ્યોત્સ્નાની જ ભલામણ હતી.’
‘એટલે ?’
‘મારી નોકરીની - નોકરીની શરત - એણે પહેલેથી જ ગોઠવણ કરી હતી... એમાં મુખ્ય શરત એ હતી કે મહિના સુધી મને રોજિંદો પગાર આપવો...’
શ્રીલતાના મુખ ઉપર જરા પ્રસન્નતા વ્યાપી. જરા વાર રહી સુરેન્દ્રે કહ્યું :
‘શ્રીલતા ! મારો એક સંદેશો જ્યોત્સ્નાને ન પહોંચાડે ?’
‘તે તું જ પહોંચાડ ને ? તારે અને એને બોલવાની તો બાધા નથી ને?’
‘હમણાંની એ બોલતી નથી મારી સાથે.’
‘કહેઃ શું કહેવું છે ?’
‘જ્યોત્સ્નાને એમ કહેજે કે મારી ચિંતા કરવી મૂકી દે.’
‘એક શરતે - કહીશ.’
‘શી શરત ?’
‘હું તારી સાથે પ્રેમ કરતી રહીશ...’ કહી શ્રીલતા ખડખડ હસી અને સુરેન્દ્ર ચમકી ઊઠ્યો.
