કેટલાક સરસ શબ્દો સુધારો માગે છે !
‘એ પ્રસંગ આંખ મીંચીને ઉઘાડતાં આવ્યો એમ માનજે.’
‘એમ ?… પરંતુ… મેં તો આંખ મીંચી અને ઉઘાડી પણ ખરી.’ રાત્રિના પ્રકાશમય અંધકારમાં મધુકરે આંખની સહજ ઉઘાડમીંચ કરી પણ ખરી.
‘તો આંખની ઉઘાડમીંચ એક અઠવાડિયા સુધી કર્યા કર. અઠવાડિયું વીત્યે તને હસ્તમેળાપનો અધિકાર મળી ચૂક્યો હશે.’
મધુકર જરા ચમક્યો… પરંતુ એ ચમક આનંદની જ હતી… એક અઠવાડિયામાં જ તેનું લગ્ન થાય એ વિચાર તેને ચોંકાવી રહ્યો… ગમે તે માનવીને એ વિચાર ચોંકાવ્યા વગર ન જ રહે ! એ સમય આટલો વહેલો આવવાનો છે એનો મધુકરને સ્વપ્ન પણ ખ્યાલ ન હતો - જોકે જ્યોત્સ્નાનાં માતાપિતાએ લગ્ન તો નિરધાર્યું જ હતું અને જ્યોત્સ્નાની ના ન હોવાથી માત્ર દિવસની પસંદગી તેની ઉતાવળ ઉપર છોડવામાં આવી હતી. મધુકર એ જાણતો હતો. એનાથી પુછાઈ ગયું :
‘રાવબહાદુરે નક્કી કર્યું કે યશોદાબહેને ?’
‘કોઈએ નહિ… મેં જ નક્કી કર્યું.’ જ્યોત્સ્ના બોલી.
‘ક્યારે નક્કી કર્યું ?’
‘કહું ? ખોટું ન લગાડે તો કહું.’
‘તું કહે એનું મને કદી ખોટું લાગે નહિ.’
‘લેખી લખી આપીશ ?’
‘એમાં વાર કેટલી ? આ કાગળ… આ મારી પેન… અને આ લખી આપું… ડિયર… જ્યોત્સ્ના…’
‘ “ડિયર” શબ્દ અત્યારે કાઢી નાખ. અઠવાડિયું વીત્યે એ શબ્દ હું જાતે આવીને લખાવી જઈશ.’
‘બધી વખત હું તારું કહેવું માન્ય જ કરીશ એમ તું માને છે ?… સત્ય લખ્યું છે એને હું છેકીશ નહિ… જો હું આમ લખું છું… ડિયર જ્યોત્સ્ના મારા નિઃસ્વાર્થ પ્રેમની બાંયધરી તરીકે આટલું લખાણ બસ થશે. તું જે કહીશ… અરે, તું જે કરીશ, એનું કદી મને ખોટું લાગવાનું નથી… એની ખાતરી સહજીવન જીવતાં જ થાય ને ?… બસ ? લે આ કાગળ… કદાચ આ મારો પ્રથમ પ્રેમપત્ર !’
‘આ રાખું કે ફાડી નાખું ?… ના; ના ! હું એ રાખીશ.’ કાગળ હાથમાં
