"ના; હાથક્ડી લઇને જઇશ ત્યારે જોઇ લઈશ."
" આ કાળી નાગણથી ચેતજો."
"એની દાઢ તો મેં નિચોવી લીધી છે."
ઘોડીએ ચડીને ચાલી નીકળેલા મહીપતરામના મનમાં એક વાતનો વલોપાત રહી ગયો : સાળું, ઝુલેખાને એટલું સંભાળવું રહી ગયું કે, 'તારા દરબારને પહેરેલ હાથકડીએ ભદ્રાપુરની બજાર સોંસરો કાઢું તો તો કહેજે કે બ્રાહ્મણ હતો; નીક તને પાલવે તે કહેજે.
ઘણાં માણસોને આવા વસવસા રહી જાય છે - કહેવું હોય તે ન કહી શકાયાના.
21. બહેનની શોધમાં
"ઉઘાડો!"
ધજાળા હનુમાનની જગ્યાને ડેલીબંધ દરવાજે કોકે પાછલી રાતે સાદ પાડ્યો.
ડુંગરાની વચ્ચે ટાઢો પવન ઘૂમરી ખાતો હતો.
"ઉઘાડો, બાપ, ઝટ ઉઘાડો. ટાઢ્યે દાંત ડાકલિયું વગાડે છે." બીજી વાર કોઇ બોલ્યું.
નદીના પાણીમાં બગલાની ચાંચો 'ચપ્ ચપ્' અવાજો કરતી હતી. ટીટોડીના બોલ તોતળા નાના છૈયાના 'ત્યા-ત્યા-ત્યા' એવા ખુશહાલ સ્વરોને યાદ કરાવતા હતા.
ત્રણ જણા દરવાજો ઠોકતા ઊભા હતા. ત્રણમાં એકે કહ્યું:
"છોકરું મારું ક્યાંય સૂતું હશે."
"તું આવું બોલછ એટલે જ મને બીક લાગે છે." બીજાનો પેલો સ્વર નીકળ્યો.
"કાં?" પહેલાએ પૂછ્યું.
