આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
(૨૫)
| પ્રેમકોર : | (પોતાને સોક્યને આવતી દેખીને કહે છે) આવોને. |
| નવી : | હા આવ્યાં. આજ તો માણેકચંદ શેઠની વહુ, ને હરકોરબાઈ મળવા આવ્યાં છે કે શું? |
| હરકોર : | હા આજ તો કહ્યું કે મળી આવીએ, ઘરમાં બેશી રહે દહાડો શે ખૂટતો નથી. |
| નવલ : | કેમ કોટમાં ઘરાણું કાંઈ પહેર્યું નથી.
(ઘરેણું ઘરમાં તો હોય પણ જેનું મન ધણીથી ઊદાશ હોય, તે સ્ત્રી પેહેરતી નથી.) |
| નવી : | ઠીક છે, જેને ધણીનું માન હોય, તેને ઘરાણું જોઈએ, અમારે તો વાહ વાહ.
(મતલબ કે પ્રેમકોર માનીતી છે, વાસ્તે તેને ઘરાણું કરાવે છે, ને મારે વાસ્તે નથી કરાવતા.) હીરાચંદ શેઠે જ્યારે એ ટોળીમાં નવીને જતી દીઠી ત્યારે વિચાર કર્યો, કે હવે તરત ઉઠીને સઉ સઉને ઠેકાણે જાય તો સારૂં, નહિ તો માંહોમાંહી લડીને ઉઠશે. (બાઈડિયો ઝાઝી વાર સુધી ભેળી થઈને બેસે, તો ઘણું કરીને માંહોમાંહી લડીને ઉઠે, ને વળી બે સોક્યો તો જરૂર લડે.) |
| શેઠ : | ઓ ઝવેરચંદ. |
| ઝવેરચંદ : | જી.
(મોટું માણસ બોલાવે ત્યારે જવાબ દેતાં જી કહેવાનો ચાલ છે.) |
| શેઠ : | તારી માને જઈને કહે, કે હવે વાળુની વખત થઈ છે |
