કિશોરને અશ્રુપ્રેરક પ્રસંગ કે શબ્દ ગમતા નહિ. એ ટાળવા તેણે કહ્યું:
'જાઓ છોકરાં ! હવે ખેલો જમવાનો સમય થાય ત્યાં સુધી. બહેન ! જરા રાખને છોકરાંને તારી પાસે !'
છોકરાં બન્ને આમતેમ રમતાં હતાં. બહાર રમવાને જાય એટલામાં તો શોભાની કાળી બિલાડી ક્યાંઈકથી દોડી વચ્ચે આવી શોભાના પગ સાથે અથડાઈ. અથડાતાં બરોબર એણે 'મિયાઉ'નો કુદરતદીધો ઉદ્ગાર પણ સહુને સંભળાવ્યો અને તેને ટપલી મારી હાથમાં લેતાં લેતાં શોભા બોલી :
'બોલ્યાં કે પાછાં? સતી તારામતી !... દૂધ તો હમણાં પીધું છે !'
માનવીનાં કુટુંબોમાં એકલાં માનવી જ નથી હોતાં. માનવીનાં કેટલાંય પશુમિત્રો કુટુંબી બની રહે છે. કિશોરના કુટુંબના દૂધમાં સારો ફાળો મેળવનાર બિલાડી પણ એક કુટુંબી હતી. એ તો ઠીક, પરંતુ, બિલાડીના નામે સરલા અને કિશોર બન્નેને આશ્ચર્ય ઉપજાવ્યું.
'સતી ?' સરલાએ આશ્ચર્યચકિત બની પૂછ્યું.
‘તારામતી ? એટલે શું ?' કિશોરે પણ જરા નવાઈ પામી પ્રશ્ન કર્યો. છોકરાને લઈ જવાને બદલે તારા જરા છણકો કરી બોલી :
'જુઓ ને, ભાભી ! બે દિવસથી આ બન્ને છોકરાં મને આમ ચીડવી રહ્યાં છે !.. આ કાળી કાળી બિલાડીને મારે નામે બોલાવે છે !'
'નહિ, મા ! એ તો પેલા દર્શનભાઈ છે ને ? એમણે અમારી બિલાડીનું નામ પાડ્યું છે !' નાનકડો અમર બોલ્યો.
'અને “સતી તારામતી” એ એનું નામ.' શોભાએ સ્પષ્ટતા કરી.
'જાઓ, ભાગો હમણાં ! તમારી બિલ્લીને લઈને !' કિશોરે બાળકોને આજ્ઞા આપી.
પરંતુ કિશોરની એ આજ્ઞામાં ખાસ બળ ન હતું. બાળકોની સાથે કાંઈ બોલવું હતું અને તેમને આ વાતાવરણમાંથી સહજ દૂર કરવાં હતાં એટલો જ એનો ઉદ્દેશ આજ્ઞામાં હતો. એટલામાં પાસેની જ ઓરડી આગળ કાંઈ બૂમ સંભળાઈ અને કોલાહલ પણ સંભળાયો. એટલે કિશોરે બાળકોને કહ્યું :
'જુઓ ને શાની ધમાલ ચાલે છે ? તમારા દર્શનભાઈની કાંઈ કરામત ન હોય !'
