સંસારમાં સ્વર્ગ હવે મળ્યું. ૧૦૮ માલતી માધવને જોતી તેમ મંજુ મેન્દ્રને જોતી અને આનન્દ પામતી. મેન્દ્ર શું કરે છે, હેને શરીરે કેમ છે તે જાણુ- વાની વૃત્તિ સરેાજના પત્ર સતેજ કરતી અને આ પ્રમાણે મંજીના હૃદયમાં મેન્દ્ર માટેના સ્નેહના વિકાસ થયા. લગ્ન થતાં પહેલાં જ વિષ્ણુશંકર પરલેાકવાસી થયા અને વળી લગ્ન આગળ ગયું. આખરે પંદર સેળ વર્ષની વયે મેન્દ્રનાં લગ્ન થયાં અને સંસારના પવન મેન્દ્રની શાન્તિને લેપ કરવા લાગ્યા. મેન્દ્ર મેટ્રીક્યુલેશન ક્લાસમાં હતો. વર્ષ છ મહિનામાં સંજી ઘેર આવશે, અભ્યાસમાં વિજ્ઞ આવશે, લગ્ન કરી માબાપે પેાતાના સુખને માટે મ્હને દુ:ખી કર્યાં એમ ચિન્તા થઈ. સંજીમાં સારા સંસ્કારે ક્યાંથી હેય ? આપણે લગ્નસુખ- દિવ્યસુખ ભાગવી શકવાના જ નથી. એ તરફના સુખની આશા રાખવી નિરર્થક છે’ એમ મેન્દ્રનાં મનમાં રાત્ય દિવસ થયાં કરતું. મંજીએ પિતાનું ગૃહ છેડી પતિના ગૃહમાં વાસ કર્યાં; પોતાની સામાન્ય સ્થિતિ હાવાથી અંજુની માતા મંજુને બહુ એલાવતી નહતી અને આને લીધે મંજુને પતિના સહવાસ વધારે થયા. મામ્હેનના ત્રાસ, પત્નીના સ્વભાવનું અજ્ઞાન, અત્યારથી પરણાવી દુ:ખી કર્યો’ એ સર્વત્ર થતી ટીકાથી મેન્દ્ર નિરૂત્સાહી થયા હતા અને દિવસના ભાગમાં વખત મળ્યે સંજી ઉપર આવતી તે કેમ આવી ? મ્હેન જોશે k એટલું € ' કહી હેને નીચે માફલતા, દિવસે તે મળાય જ નહી રાત્રિયે મેાડા ઉપર અવાય !’ એ વિચાર એટલા દૃઢ થયા હતા કે સંજી જો કે આખા દિવસ સાસરે રહેતી તે પણ રાત્રિના સ વાગ્યા શિવાય પતિને મળી શકતી નહિ. છ
