'એલા, શું સમાચાર મોકલ્યા છે?'
ધમલો. મૂંગો રહ્યો.
'એલા, ઘેરેથી શું કે'વરાવ્યું છે? ઝટ બોલ્યને !' આભાશાથી આ વિલંબ નહોતો ખમાતો.
ધમલાને મૂંગો જોઈને મુનીમે, પોતાની ફરજની રૂએ એને ઠપકો આપ્યો :
'એલા, મોંમાં મરી ભર્યા છે, બોલતો નથી તી કે પછી જીભ ગીરો મેલીને આંઈ આવ્યો છે ?'
અર્ધો અર્ધો થઈને ધમલો બોલ્યો : 'ઘેરેથી કે'વરાવ્યું છે... કે સાકર વેંચજો.. છૂટાછેડા થઈ ગ્યા છે.'
'એલા પણ કાંઈ નામ-પગ ખરું કે પછી એમ ને એમ જ સાકર વેંચવી ?' આભાશા જરા ગુસ્સે પણ થયા : 'માળો આ ધમલો તો પૂરી વાત કરતાં જ કોઈ દી ન શીખ્યો...'
મુનીમ ફરી શેઠની મદદે આવ્યો : 'એલા ધમલા, શેઠ એમ પૂછે છે કે શેઠાણીને દીકરો આવ્યો કે દીકરી ?'
'અરે હા, ઈ તો હું તમને કે'તાં જ ભૂલી ગ્યો. અમરત ફઈબાએ કીધું કે કંદોરાબંધ દીકરો આવ્યો છે...'
'તારા મોઢામાં સાકર !' આભાશા બોલી ઊઠ્યા.
આખી પેઢીના વણોતરો આ સમાચાર સાંભળવા એક-કાન થઈ ગયા હતા. પુત્રજન્મની વધાઈ સાંભળીને તેમણે એકબીજા સામે ફરી આંખમિચકારા કરી લીધા. કેટલાકોએ તો શેઠ તરફથી મળનાર ખુશાલીની બોણીની રકમ ૫ણ કલ્પી લીધી.
પુત્રજન્મની ખુશાલીમાં આભાશા એટલા તો ગળાબૂડ હતા કે હવે ધમલાને શા શા વધારે પ્રશ્ન પૂછવા, અને એમાં કયો પ્રશ્ન પહેલા પૂછવો એ જ નહોતું. સૂઝતું. આ મીઠી અસ્વસ્થતા ટાળવા તેમણે પૂછવા ખાતર જ ધમલાને પૂછી નાખ્યું :
'એલા, ઘેરથી બીજુ કાંઈ કે'વરાવ્યું છે?'
