આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
મારાં સાચુકલાં સબરસને મૂલવો રે
— સજન ! મૂલવો રે
પરખનારાંને શુકનિયાં કરાવું. — વા'લાં૦
*
બળબળતી ધરતીનો ખાર ભર્યો ખૂમચો
જમણા તે હાથમાં હિલોળતી જતી;
રડતી જગદંબાનાં અશ્રુભર સાયરનો
ડાબે કર પોસ ભરી ચલું ડોલતીઃ
મારી ખારી નીંદર ને ખારાં સોણલાં રે
— ખારાં સોણલાં રે.
હું તો ક્યારીઓ ને ક્યારીઓ પકાવું.
ભાગ્યવંતાં ! તમ મંગલમય વ્હાણલાં રે
— રૂડાં વહાણલાં રે.
મારી વેદનાની થાળીએ વધાવું. — વાલાં૦
૧૩૬
