યુગવંદના/અર્પણ
| ← સાગર રાણો | યુગવંદના અર્પણ ઝવેરચંદ મેઘાણી ૧૯૩૧ |
એક જન્મતિથિ → |
તારાં બાળપણાનાં કૂજન, હે સખિ.
શીદ રૂંધ્યાં તે આવીને મુજ દ્વાર જો !
પોતાનું રૂંધીને હુંમાં ઠાલવ્યું, મા
સમજું છું એ તુજ શાંતિનો સાર જો.
એકલતાના વગડા બળબળતા હતા,
તું વરસ્યે પાંગરિયા મુજ ઉર-બાગ જો;
ઊગ્યાં તેને જતનથી ઉછેરજે !
સીંચી તારા જીવનના સોહાગ જો.
કિલ્લોલે કિલ્લોલે તું ઊભી સદા,
સાંભળતી મુજ કાલાઘેલા બોલ જો:
દેવાલયના ઘુમ્મટ-શી મૂંગી મૂંગી.
પડછંદે જગવંતી સ્વરહિલ્લોલ જો.
આત્મન્ની તરસી ફૂલવાડીમાં, સખિ,
વરસી રહી તું ગાજ્યા વિણ ગંભીર જો;
વરસીને સોહન્તી શારદ વાદળી
ફરી ફરી લાવે ભરીને નવલાં નીર જો.
વત્સલતા, વ્હાલપ, કરુણાના મોરલા
ટૌંકે મારા ગૃહ-વડલાની છાંય જો;
તુજ ગુંજ્યાં ઝીલી તુજને પાછાં દઉં,
સ્વીકારી સાચવજે અંતરમાંય જો !
અધરે આવી આવીને પાછા વળે
અણબોલ્યા-અણખોલ્યા ઉરના ભાવ જો;
મનડાની મૂંગી મૂંગી આરાધના –
એ છે સહુથી ઊંચું અનુપમ કાવ્ય જો !