રાષ્ટ્રિકા/ઘંટા
| ← ગુર્જર વીરાંગના | રાષ્ટ્રિકા ઘંટા અરદેશર ખબરદાર |
ધર્મને પંથે → |
ઘંટા
• લાવણી •
ગાઢ થયાં અંધારાં, વીરા ! તારા જાય ઝુમાઈ :
અવસર થયો ઉષાનો, ઊઠો ! પ્રભુની આવી વધાઈ :
ઘંટા ઘણઘણ ઘણઘણ થાય !—
સૂર્ય ફરી ઊગશે ન કદી શું ? ઊંઘ નહીં શું ઊડશે ?
આશાની નૌકા શું સદાની એ અંધારે બૂડશે ?
ઘંટા ઘણઘણ ઘણઘણ થાય ! ૧
નહિ, નહિ, વીરા ! શબ્દ સનાતન ઊતર્યા ફરી પ્રભુકેરા :
જગત બધું આ ધૂણી ઊઠ્યું : છે એ સંકેત અનેરા !
ઘંટા ઘણઘણ ઘણઘણ થાય ! ૨
નહિ જ તિમિરનાં સૈન્ય ડગાવે, નહિ જ દિગંતદિવાલો :
પૂર પ્રભાનાં ચડ્યાં, પછી શો તિમિરતણો ભય ઠાલો ?
ઘંટા ઘણઘણ ઘણઘણ થાય ! ૩
માંડે ધરતી ધગધગવા ને બળતાં ચડે ગગનમાં :
પાંખ પ્રસારી ધસે ગરુડ ત્યાં, તેજ ભરી એ તનમાં !
ઘંટા ઘણઘણ ઘણઘણ થાય ! ૪
વિધિનું વહાણું વાયું, વીરા ! પી લ્યો પ્રાણકટોરા !
ઘંટા વાગે : શું ન તમારે હૈયે પડ્યા ટકોરા ?
ઘંટા ઘણઘણ ઘણઘણ થાય ! ૫
શું વાદળનાં જૂથ ડરાવે ક્રોડ કિરણના ભાલા ?
એક સૂર્ય પૂર્વે ઊગે ત્યાં સૌ તમબંધ નમાલા !
ઘંટા ઘણઘણ ઘણઘણ થાય ! ૬
જન્મ કશો, ને મૃત્યુ કશું ? સૌ છે જીવનની લીલા :
આજ કરો કર્તવ્ય જ વીરા ! એક બનો ટેકીલા !
ઘંટા ઘણઘણ ઘણઘણ થાય ! ૭
જાગે તેનાં છે અજવાળાં, નહિ તેનાં અંધારાં :
ઘંટા વાગે : અંતર જાગે : ધનધન થયાં સવારાં !
ઘંટા ઘણઘણ ઘણઘણ થાય ! ૮