વેણીનાં ફૂલ/સૂરજ ધીમા તપો
| ← ગામડાંના વીસામા(૨) | વેણીનાં ફૂલ સૂરજ ધીમા તપો ઝવેરચંદ મેઘાણી ૧૯૨૮ |
દરિયો → |
મારી મેંદીનો રંગ ઊડી જાય રે
સૂરજ ! ધીમા તપો, ધીમા તપો !
મારો કંકુનો ચાંદલો ચોળાય રે
સૂરજ ! ધીમા તપો, ધીમા તપો !
મારી વેણી લાખેણી કરમાય રે
સૂરજ ! ધીમા તપો, ધીમા તપો !
મારાં કાજળ નેણેથી ઝરી જાય રે
સૂરજ ! ધીમા તપો, ધીમા તપો !
મારી ચૂડી અણમોલી તરડાય રે
સૂરજ ! ધીમા તપો, ધીમા તપો !
મારે સેંથેથી હીંગળો રેળાય રે
સૂરજ ! ધીમા તપો, ધીમા તપો !
મારી પાની સુંવાળી બળી જાય રે
સૂરજ ! ધીમા તપો, ધીમા તપો !
મારા કેમે નો પંથ પુરા થાય રે
સૂરજ ! ધીમા તપો, ધીમા તપો !
જેને શોધું તે દૂર સરી જાય રે
સૂરજ ! ધીમા તપો, ધીમા તપો !