અખેગીતા/કડવું ૧૪ મું - જીવન્મુકતની દશા - ૨
| ← કડવું ૧૩ મું - જીવન્મુકતની દશા - ૧ | અખેગીતા કડવું ૧૪ મું - જીવન્મુકતની દશા - ૨ અખો |
કડવું ૧૫ મું - જીવન્મુકતનો મહિમા -૧ → |
કડવું ૧૪ મું - જીવન્મુકતની દશા - ૨
ખાણ ઉઘડી વસ્તુકેરી, તેણે ન્યૂનતા સઘળી ટળી;
અંતર માંહેલો આશય મોટો, તેણે વસ્તુમાંહે જઇ રહે મળી. ૧
જેમ અગ્નિમાંહે લોહ પેઠું, તે લોહમાં અગ્નિ આવિયો;
ત્યારે શિવ શિવ થયું સર્વે, જ્યારે શિવમાં જીવ સમાવિયો. ૨
ભાઈ છતે અણછતો થઇ રહે; કોઇક જાણે વિરલા સંત;
[૪]આપાપરવિના પ્રીછ[૫] અળગી, તે મહાનુભાવ મહંત ૩
ભૌતિક ભાવના ટળી તેહને, ભાસ્યું ચિદ્આકાશ [૬];
રોધ નપામે મીન[૭] જેમ, તેહને નીરમધ્ય આકાશ. ૪
નેત્ર ઉઘાડે ને ગતિ કરે, ભરે તે શ્વાસોશ્વાસ;
તેને નીર ફીટીને નભ[૮] થયું, જે આપ રહે અવકાશ. ૫
જેમ [૯]હિમના પરવતવિષે, મુષક [૧૦] ચાલે મધ્ય;
તેણે ખણ્યાવોહોણી ખાણ થાય,એહવી ઉષ્ણતાની સિધ્ય, ૬
અદ્રિમાં[૧૧] આકાશ તેહને, મહા કલા મુષકવિષે;
તેમ ભૌતિક ભાવના તિહાં નહી, જે અણલિંગી આતમલેખે. ૭
ભાઈ લિંગ તિહાં લેખાં ઘણાં, અણલિંગે[૧૨] લેખું કશું;
એ સહજ[૧૩]–કેરી સાધના, સમઝે તે દેખે અશું[૧૪] ૮
ભાઈતત્ત્વદર્શી તત્ત્વમાંહે, દેખે સર્વ સમાસ;
જેમ અરૂપમાંથી રૂપ બંધાએ, પાછું અરૂપ થાય બરાશ[૧૫] ૯
કહે અખો સહુકો સુણો, એવી અકલ કળા મહંતને;