આ તે શી માથાફોડ !/૬૨. ટીકા અને કદર
| ← ૬૧. એવા હેવા જ નહિ | આ તે શી માથાફોડ ! ૬૨. ટીકા અને કદર ગિજુભાઈ બધેકા |
૬૩. હજી તો ધાવણો છે → |
ટીકા અને કદર
“એ છોકરાં ! આ વાળ તો સરખા રાખ ? વાઘરા જેવો લાગે છે.”
“સુશીલા ! અત્યારમાં આ કાં આદર્યું ? મૂક કોરે. બીજો ધંધો છે કે ?”
“જોને, ઘરમાં સૌનાં કપડાં રખડે છે. આતે ઘર છે કે ધોબીની દુકાન છે ?”
“એ છોકરા ! અત્યારે આરડવા ક્યાં લાગ્યો ? આ તો બપોર છે. તેં તો માથું પકાવ્યું !”
“જોને, માથું ઓળતાં આવડ્યું છે ?”
“જોને, કોટ કાંઈ મેલો પહેર્યો છે !”
“જોને, હાથ કાંઈ ધોયા છે ! આ ધુળ તો ચોંટી છે.”
“જોને, કાંઈ ખાતાં ખાતાં એઠું પડ્યું છે !”
“આ ચોપડી તો ઊંધી ગોઠવી છે ! જો ચોપડીઓ ગોઠવી !” “જોને, ચાંદલો કરતાં આવડ્યો છે ? ક્યાં જાતો ઊંચે કર્યો છે !”
“વાળ્યું ખરું, પણ પગે તો ધૂળ ચોંટે છે !”
“ચોખા બધા દઝાડી દીધા. ધ્યાન રાખે છે ?”
“બચુ, આ વાળ તો કોઈએ સરસ કાપ્યા છે ! હવે એ ઓળવાથી વધારે સરસ લાગે.”
“બેન, જો પણે શાક છે તે સુધારી નાખને ? આ કામ જરા પછી લેજે.”
“ચાલ તો, આ કપડાં ઉપાડી લઈએ. બધા ધૂળે ભરાય છે; જરા મૂકી દઈએ.”
“અરે ભાઈ, આમ આવ. જો સંગીત સાંજે કે સવારે શોભે. અત્યારે જરાં વાંચીએ લખીએ.”
“માથામાં તેલ સરસ નાખ્યું છે !”
“કોટનાં બુતાન ટંકાવ્યાં ? સારું કર્યું.”
“હાથ ઠીક ધોવાયા છે; ઘણી બધી ધૂળ તો વહી ગઈ છે.”
“કાલે તો આના કરતાં વધારે પડ્યું હતું; હવે ખાતાં આવડતું જાય છે.”
“વાહ ! આ ગોઠવણ તો સારી થઈ છે. આ ચોપડ જરા આમ મૂકું ?”
“હવે ચાંદલો તું હાથે કરતાં શીખી. હવે ઠીક થશે.”
“ઠીક વાળ્યું છે; બીજી વાર વાળશો એટલે બધી ધૂળ વહી જશે.”
“ઠીક થયું, વહેલા ઉતાર્યા; નહિતર સાવ દાઝી જાત. કાલથી ધ્યાન રાખજે.”