એવી ઝણણણણ ઝાલર વાગી રે
| એવી ઝણણણણ ઝાલર વાગી રે રવિસાહેબ |
એવી ઝણણણણ ઝાલર વાગી રે
એવી ઝણણણણ ઝાલર વાગી રે, મેં તો જોયું તખ્ત પ્ર જાગી રે;
મને સંત મળ્યા સોહાગી રે, એની મધુરે શી મોરલી વાગી રે!
મુખકમળથી ઊપડીને, હૃદય કમળમાં બોલે;
નાભિકમળથી મારી સુરતા ચાલી, ઊભી ત્રિવેણીમં ડોલે રે.
સતનામ ઘોડો શણગારીઓ, અલખની કરી લગામ;
ચાંદો સૂરજ બેય પાવડે, એનો ચડનારો ચતુર સુજાણ રે.
ગગન મંડળમાં ગોખલો, નર સૂતો નિરધાર;
ત્રણ પુરુષ એની સેવા કરે, રામ કબીર રણુંકાર રે.
સદ્-ગુરુએ અમને ઉરમાં લીધાં, માર્યાં મોહનીનાં બાણ;
વિચાર અક્રો તો વૈદ ન જાણે, ભીતર પ્રગટ થયા ગુરુ ભાણ.
સોહં સોહં તારા ઘટમાં વસે, સુરતા કરે એની સેવ;
ભાણ પ્રતાપે રવિદાસ કહે, મને મળિયા નિરંજન દેવ રે.