કલાપીનો કેકારવ/દગો
| ← પ્રિયતમાની એંધાણી | કલાપીનો કેકારવ દગો કલાપી |
તું મ્હારી હતી → |
દગો
કફન વિણ લાશ વેરાને, દીવાનાની પડી, દિલબર!
ખફા તેની ઉપર થાતાં, અરે! તુજ હાથ શું આવ્યું?
દુવાગીર આ તમારાથી લઈ જલ્લાદની તલવાર–
ખૂની તુજ હાથ કરવાથી, અરેરે હાથ શું આવ્યું?
દઈ દિલદારને ધક્કો, કજાના હાથમાં દેતાં–
અરે! એ પેશકદમીથી કહે તુજ હાથ શું આવ્યું?
કદમ તુજ બેસવા ગભરૂ પડ્યો’તો પેરમાં ત્હારા–
જફામાં ફેંકતાં તને, અરે! તુજ હાથ શું આવ્યું?
હતી જ્યાં વસ્લની ખ્વાહિશ, મળ્યું ત્યાં ઝહેરનું પ્યાલું!
મગર તે જામને ભરતાં કહે તુજ હાથ શું આવ્યું?
મુકદ્દરમાં હતું તેવું બન્યું તુજ હાથથી માલિક!
પરંતુ એ દગો દેતાં કહે તુજ હાથ શું આવ્યું?
હતો બસ મોતનો પ્યાલો! ખુશીથી જાત પી ફિદવી,
રહેતાં ચૂપ તો એવું કહે તુજ હાથ શું આવ્યું?
“જામે શરાબ માશૂકને ભરી દે ઓ ભલા સાકી”–
હસીને બોલતાં એવું કહે તુજ હાથ શું આવ્યું?
ભરી દેતાં રડ્યો સાકી, ત્યારે તું થઈ ગુસ્સે–
તેને લાત તે દેતાં કહે, તુજ હાથ શું આવ્યું?
ખુદા પાસે દુવા ત્હારી રડીને માંગતું’તું દિલ,
ખંજર ભોકતાં તેને કહે તુજ હાથ શું આવ્યું?
“ફૂલોની ગેંદ છે, માશૂક !” છુરી છુપાવી બોલી–
અહો! ખિલાફ એ કહેતાં અરે ! તુજ હાથ શું આવ્યું?
જીગર અશરાફ આ મ્હારે ખતા તુજ માફ કીધી છે;
હવે તોબા સદા કરજે, ખુદા માફી તને બખ્શે.
રહે આબાદ તું દિલબર! અને ખંજર અને પ્યાલું!
અરે! પણ ઈશ્ક કરવાથી હમારે હાથ શું આવ્યું?
૩૦-૬-૧૮૯૫