કલાપીનો કેકારવ/ભવિષ્યના કવિને
| ← એક સવાલ | કલાપીનો કેકારવ ભવિષ્યના કવિને કલાપી |
ઇશ્કનો બંદો → |
ભવિષ્યના કવિને
ઉઠ ઉઠ ! રસઘેલા ! ગીત ગા કાંઈ તાજાં,
જગત મુખ વિકાસી જોઈ તુંને રહ્યું છે;
જલધિ ફરી વલોવી રત્ન કૈં કાઢ તાજાં,
કુદી કુદી ઊછળે તે ઊર્મિઓ અર્પવાને.
કમલવન તણાં તો ગીત પૂરાં થયાં છે,
નિજ ગીત ગવરાવી તૃપ્ત છે શીત રશ્મિ;
મધુર ફૂલની પ્રીતિ જાણતાં સૌ થયાં છે,
નવીન રસ તણાં તું ગીત ગા ગીત ગા કૈં.
અગર કુદી કુદીને બેસ જા ચન્દ્રપીઠે,
મધુર રસ તહીંનો પૃથ્વી આ જાણતી ના;
નવીન મધુ-સુધાની ધાર ત્યાંથી કરી દે,
નવીન જીવન વિશ્વે પૂરતાં ગીત ગા ગા.
નકી નિજ કવિ શોધે વિશ્વના સૌ પદાર્થો,
નિજ રસ કથવાને રાહ જોતાં સહુ છે;
અગણિત યુગ વીત્યા, ગાઈ ચાલ્યાં હજારો,
પણ વદન હજુ કૈં છેક અતૃપ્ત ભાસે.
છલકી વહી જતો કો મસ્ત થા પી મદિરા,
મચવ જિગર માંહી ઇશ્કની ધૂન ઊંડી;
ઊઠ ઊઠ ! શિખરો સૌ સ્વર્ગનાં તોડ જૂનાં,
જનહૃદય મહીં તું ઊર્મિઓ અર્પ તાજી.
ન કદી મધુરતાનો હોય જો ધોધ તુંમાં,
સખત સખત ભોળાં વજ્ર શાં ગીત ગા તો;
પછી રસ યુગ સુધી પૂરશે પૂરનારા;
તુજ જીવન પરે કો જીવશે લાખ જીવો.
૨૫-૨-૧૮૯૭