ગુજરાતની ગઝલો/ખબર લે
| ← દીઠી નહીં ! | ગુજરાતની ગઝલો ખબર લે [[સર્જક:|]] ૧૯૪૩ |
પ્રિયદર્શન → |
ઉતાર ના કંઈ પ્યાર એ, દિલદાર સબર લે;
ગમખ્વાર જીગરખ્વારની, કંઈ યાર ખબર લે.
ગુલિસ્તાનમાં હેરાન છે, મસ્તાન આ બુલબુલ;
ભરપ્યાર નથી યાર, વફાદાર ખબર લે.
સમશાન સમું ભાન, જગત ધ્યાન છૂટિયું;
હુશિયાર છું હુશિયાર, સમજદાર ખબર લે.
તુજ વાન ગોરે ધ્યાન છે, મન માનમાં હવે;
પરકાર છે દિલ યાર, ખબરદાર ખબર લે.
કરું ગાન ગોરું વાન, ઘૂંઘટમાં ન રાખીએ;
પુરવાર કરું પ્યાર, નિગહદાર ખબર લે.
મન માનતું નથી માનતું, નથી ભાનમાં નહીં;
ગુલઝાર અલક તારમાં, સરદાર ખબર લે.
મહેમાન કર્યો માનથી, અહેસાન છે દિલે;
તુજ પ્યારનો છું યાર, કરજદાર ખબર લે.
નિશિમાન અર્ધવાન, તારું ગાન ગાઈને;
વહી ધાર આંસુ સાર, વારવાર ખબર લે.
પટ અંચળે મુખ ચંચળે, સુદગંચલેથી છું;
દિલદાર ગિરફતાર, ગિરફતાર ખબર લે.
રહે સ્વાર્થ ના પરાર્થની, બળજો જુગારી પ્રીત;
સહુ જાર છે સહુ જાર, વખ્ત હજાર ખબર લે.
કરી પ્રેમ કશો નેમ, ઉરે કેમ ધારિયે;
કરનાર સુગમ પ્યાર, બેશુમાર ખબર લે.
પિયુને સુખે સુખને, દુખે દુખને ન જે ગણે;
નથી પ્યાર કુલાચાર સમજનાર ખબર લે.
મુજ ઉરનાં ભરપૂર, આંસુપૂરને હસે;
સરદાર પુર ગમારના, સરદાર ખબર લે.
રસને વિજોગી ભોગી, રોગી પ્રેમપંથનો;
રસ સારના રમનાર, પ્રાણધાર ખબર લે.
ગતિ ન્યારીથી વિહારી રહ્યો હારી હારી બાલ;
લાચાર છું લાચાર, જુલમગાર ખબર લે.