નિહારિકા/અભિલાષા
| ← નાની શી હોડી | નિહારિકા અભિલાષા રમણલાલ દેસાઈ |
વનદેવી → |
અભિલાષા
૦ ગરબી ૦
જગઅંધાર થકી પ્રિય ઊડીએ આપણે;
ઊંચે વિલસે અમીમય–પ્રભુમય દેશ જો;
ભર્ગ વરેણ્ય ભર્યાં જલધિજલ ઊછળે;
ઝીલશું પુણ્યભર્યા જલમાં હંમેશ જો.
જો જગપાર રહી કો જ્યોતિ ઝળહળે.
માનવ જગ બોળાચું ઘોર તિમિરમાં;
બંધનમાં માનવ કાયા કરમાય જો.
જનમન જકડાયાં જાલિમ જંજીરમાં;
અરસપરસનાં રુધિરધોધમાં ન્હાય જો.
ક્રૂર જગતમાં વેરઝાળ ભડકે બળે.
જગબંધન–જગઝેર ભૂલી ઊંચે જશું;
સ્વતંત્રતાના સમીરો ત્યાં લહેરાય જો;
કિલોલમાં ગાતાં રસમસ્ત બની જશું,
હૈયાં તપ્ત શીતળ સ્નેહે જ રસાય જો;
પ્રેમગીતા ગાયત્રી ઉરમાં ઊછળે !
રસસરિતા લહેરે એ પુણ્યપ્રદેશમાં.
વિહરીશું મનભર એ સરિતાતીર જો.
ઝીલશું ગાશું સરિતગીત આવેશમાં
ઉકેલશું રવ અર્થ સનાતન ચીર જો.
ગીત ધૂનમાં જગત દુઃખને દાટશું
જો રસકુંજે દેવી દેવ રમી રહ્યાં.
રાસરમણની રમઝટ શી સોહાય જો!
પગઠમકે કરતાલે મન મોહી રહ્યાં;
પ્રેમછલકતો મહેરામણ ઊભરાય જો.
દિવ્ય રંગ પિચકારી ભરી ભરી છાંટશું.
પુણ્યજીવનરસ દીક્ષિત બનીને ચાખશું;
દિવ્ય મંત્ર કોતરશું હૃદયા સાથ જો;
દેવરાસતણી છબીને હૈયે છાપશું;
૨મશું આપણ રંગ ભરી ભરી બાથ જો.
અમૃત પીવા અમર વેલને વાટશું.
ભલે પછી જગમાં ઊતરીએ આપણે;
મંગલમય કુમકુમ પગલે પથરાય જો.
દિવ્ય તેજના પલકારા ભરી પાંપણે;
જોતાં જગ અંધાર કરાલ વિલાય જો.
રસગંગાનાં પૂર નહિ ખાળ્યાં ખળે.
વેરઝાળ વીરમે, જગબંધન તૂટતાં;
પ્રફુલ્લતા ઊઘડે માનવને મુખ જો.
પ્રેમસરે અનવધિ સુખ પંકેજ ફૂટતાં,
દિવ્ય રાસરમણાની જાગે ભૂખ જો.
એવું જગ રચવા અભિલાષા નહિ ફળે?