આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
( ૬૨ )
હુનાળાના એક પ્હરોડનું સ્મરણ
વ્હાલી તને સ્મરણ છે? કડી એક વેળા
સાથે પ્હરોડ મહિં આપણે બે ઊભેલાં;
કે'વું હતું સઘળું શાંત જ તે સમે ત્ય્હાં!
શીળી ઉષા પણ સૂતી હુતી જાગતી જ્ય્હાં; ૧
હેની સલૂણી રૂડી કાન્તિ તું જોતી ઊભી,
ને હું ઉષાતણી અને તુજ જોઉં ખુબી;
આવે સમીર મૃદુ રમ્ય ઉષામુખેથી
તે ચૂમતો તુજ કપોલ પૂરે સુખેથી. ૨
ને એક વાળલટ ભાળ પરે પડેલી,
ત્હેને સમીર નચવે હળવે ખશેડી;
ને મન્દહાસ તુજ નિરખીને ઉષાએ
જે હાસ કીધ મૃદુ તે વિસર્યું ન જાએ. ૩
"આ કે'વું રૂડું સઘળું અહિંયાં દીસે છે!"
બોલી તું એમ મીઠું સાદું જ તે સમે જે
તે તો વશ્યું હૃદય આ નહિં જાય ડૂબી,
સંભારી તે તુજ છબિ અહિં થાતી ઊભી. ૪
ને બોલતાં તહિં થયું સ્મિત ત્હારું ધીરે,
ને ઝીણી ગાલલહરી અમી ત્ય્હાં રહી જે,
