યુગવંદના/તદ્દૂરે-તદ્વન્તિકે −
< યુગવંદના
| ← સમસ્યા | યુગવંદના તદ્દૂરે-તદ્વન્તિકે − ઝવેરચંદ મેઘાણી ૧૯૩૧ |
માલાગૂંથણ → |
વાયુ તણી લહરમાં સુણું સાદ તારો :
વ્હેતાં બધાં જળ વિષે તુજ કંઠ ગુંજે,
તું વ્હાણલે ઉદિત સૂર્યની સાથ ઊભી :
સંધ્યા તણે ગગન-તીર રૂપાળી લાગે.
તું કોણ છે? – નવ કળું, નવ પાર પામું :
તારા, ફૂલો, જળ વિષે તું ગઈ છવાઈ;
ના, ના, તથાપિ તુજને હું વિલુપ્ત માનું :
ના, ના, તથાપિ તુજપે મુજ પ્રેમ ઓછો.
એ પ્રેમ આજ બનિયો છ વિશાળ ભાવ :
ને પૂર્વ કેરી લઘુ પ્રીત સમાઈ એમાં,
તું વિશ્વના હૃદયમાં લય પામી તોયે
વા'લી મને વધુ વધુ – કંઈ એવું થાય.
તું દૂર દૂર ગઈ તોય નજીક લાગે;
જાણે હજુય મુજ પાસ : સુખી સુખી
હું ચોપાસ શબ્દ-ભણકાર રહું સુણન્તો
હું કર્મમગ્ન : મરતાંય તને ન હારું.