← છેલ્લી પ્રાર્થના યુગવંદના
ભીરુ
ઝવેરચંદ મેઘાણી
૧૯૩૧
વિદાય →




ભીરુ
[છંદઃ ઝૂલણા]


છે ધરા પર માહરે કોઈ શત્રુ નથી'
કાયરો એ અહંકાર ધરતા.
મર્દ કર્તવ્યસંગ્રામના જંગમાં
લાખ શત્રુને રક્તે નીતરતા.

તું રિપુહીન હોવાની શેખી મ કર,
બંધુ ! નિર્વીર્ય એ દર્પ ગાવે.
બ્હાદુરો સત્યને કાજ નિર્મમ બની,
મિત્રની શત્રુતાયે વધાવે.

દેશદ્રોહી તણી કમર પર ત્રાટકી,
તેં નથી, મિત્ર, શું ઘાવ દીધા?
રાધિકા જૂઠડી જીભ પરથી શપથ-શબ્દને
તે નથી, મિત્ર, શું ધૂળ કીધા?

ધર્મને વેશ પાખંડ પૂજાય ત્યાં,
બંધુ ! શું ખડગ હૈ તું ન ધાયો?
સત્યના સ્વાંગ પે'રી ઊભું જૂઠ ત્યાં
ઝૂઝીને, મિત્ર, શું નવ ઘવાયો?

સૌમ્ય તું ! ભલો તું! સંત, ભદ્રિક તું!
- ભાઈ, એ છે બધી તારી ભ્રમણા !
રક તું, દીન તું, ભીરુ-કંગાલ તું –
સ્વાદ ચાખ્યા નથી તેં જખમના !