← અનામી ! અનામી ! યુગવંદના
વિશ્વંભર !
ઝવેરચંદ મેઘાણી
૧૯૩૧
પ્રત્યેક વર્ષે →




વિશ્વંભર !
[રાગ : બિહાગ]


ફૂલડાંને ફોરમ દિયણ,
તારાને દેતલ તેજ:
જાણે એના એ જ :
ધરતી આભ તણા ધણી !

ન મળે સ્થળ કે સમયના
આડા સીમાડા;
ઓરા ને ન્યારા :
એ જ વ્યાપક વિશ્વંભર ધણી !

મનથી તેં માન્યા ન કો
વેરી કે ન વિદેશ;
પ્રેમલ હે પરમેશ!
છાનું ન તુંથી છોકરું.

નવ ખંડે વરતાવવા
તારા પ્રેમલ રાજ,
મોકલ, હે મહારાજ !
સાચાં તારાં સંતલન.

માનવના રૂદિયા મહીં
ઝલમલ જેની જ્વાલ,
વા'લપ તણી મશાલ
પ્રગટો, પ્રેમ તણા પ્રભુ !



લાખો જખમી દિલ તણા
એક જ હે આરામ !
તારી નો'ય પિછાના
પ્રેમવિહોણાંને, પ્રભુ !

ધરતીમાંથી ટાળવા
ધનતૃષ્ણા-ધિક્કાર,
પ્રીતિ પારાવાર,
છલકાવો છોળે ખલક.

કસબીને સ્વપને રમે
નૌતમ જેનાં રૂપ.
હે સૌંદર્યસ્વરૂપ !