યુગવંદના/હાલરડું
| ← કવિ. તને કેમ ગમે ? | યુગવંદના હાલરડું ઝવેરચંદ મેઘાણી ૧૯૩૧ |
તારાં પાતકને સંભાર ! → |
ખાંસી ખા મા રે !
ખાંસી ખા મા !
ઊંચે સાદે ઉધરસ ખા મા રે !
ખાંસી ખા મા !
શેઠિયો સાંભળશે તો ભાડા સારુ બાઝી મરશે :
દીકરા ! તું દુશ્મન થા મા રે ! ખાંસી ખા મા !
સંધીડો સાંભળશે તો લેણા સારુ લોહી પીશે :
કળથી નથી ખેતરોમાં રે ! ખાંસી ખા મા !
આખો દા'ડો ધાવું ધાવું – ભૂખ્યાં ધાવણ ક્યાંથી લાવું !
શું ચૂસતો ચામડામાં રે ! ખાંસી ખા મા !
વેદના જો ન ખમાતી, દબાવી રાખવી છાતી :
'મામ મામ’ કહી માથું ખા મા રે ! ખાંસી ખા મા !
ભૂખથી તો રોગ જાવે, મીઠી મીઠી નીંદર આવે !
ઘોંટાઈ રહે ઘોડિયામાં રે! ખાંસી ખા મા !
મા'જન દેતા ધરમાદા, તોયે શેનાં મરો માંદા !
પૂરવે કયાં પાપ-કામાં રે ! ખાંસી ખા મા !
લીલાપીળા સીસામાંથી ઝીણામોટા આંકા માપી,
જવા પાય દાગતર મામા રે ! ખાંસી ખા મા !
ઓસડ સાટુ આઠ આના, આપ્યા એને છાનામાના :
મૂકશે નળી કાળજામાં રે! ખાંસી ખા મા !
બાપો તારો તારે પાપે, પા'ણાખાણે પા'ણા કાપે :
નુરિયો લખે ખોટાં નામાં રે ! ખાંસી ખા મા !