← રસિકવલ્લભ/પદ-૭૨ રસિકવલ્લભ
પદ-૭૩
દયારામ
રસિકવલ્લભ/પદ-૭૪ →


પદ ૭૨ મું

ગુણ સાધુના હોય જ એવાજી, પરોપકારી ચાહે ન સેવાજી;
દોષ કરે બહુ પરના પાનજી, પ્રકટ કરે ગુણ અલ્પ મહાનજી.
ગરલ દોષ સાગર પીધોજી, ચંદ્ર ચતુર્થી ભાલે દીધોજી;
દુર્લભ સાધુ મળવા એવાજી, મળે પ્રસન્ન જો હોય હરિદેવાજી.

ઢાળ

હરિદેવની કરૂણાબલે ભગવદીય એવા ભેટે;
ભક્તિ ઉદયે અનપાયિની, દુષ્કૃત દુ:ખ સહુ મેટે.

એમ સુણી બોલ્યો શિષ્ય, ‘શ્રીગુરૂ મહાપ્રબલ સત્સંગ;
સત્સંગ કેટલા કરે જે પણ નથી ચઢતો રંગ,
તેનું કશું કારણ હશે, મહારાજ મુજને ભાખો ?
શી પેર લાગે સંગ સજ્જન ? તે વિધિ કહિ દાખો.’
સુણ શિષ્ય પ્રતિઉત્તર કરું, બોલિયા શ્રીગુરુરાય;
‘છે ઓછપ એકેકી ઉભયમાં, ટળે કારજ થાય.
આતુર પરિક્ષિત શુદ્ધ શ્રોતા, વક્તા શુક શુચિ ગ્રામ;
ફલીભૂત સંગતિ શીઘ્ર થઇ, નૃપ મળ્યું અચ્યુત ધામ.
શ્રોતા તથા વક્તા બરોબર, મળે ત્યાં શી વાર ?
જણ ડાયાપ્રીતમ કૃષ્ણપદપંકજ, ઉભય ચિત્ત તાર.